discernir
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin discernere (“to separate, divide, distinguish, discern”), from dis- (“apart”) + cernere (“to separate”), present active infinitive of cernō, from Proto-Indo-European *krey-.
Pronunciation
Verb
discernir (first-person singular present discerneixo, past participle discernit)
- (transitive) to distinguish, discern
Conjugation
infinitive | discernir | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
present participle | discernint | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | discernit | discernida | |||||
plural | discernits | discernides | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | discerneixo | discerneixes | discerneix | discernim | discerniu | discerneixen | |
imperfect | discernia | discernies | discernia | discerníem | discerníeu | discernien | |
future | discerniré | discerniràs | discernirà | discernirem | discernireu | discerniran | |
preterite | discerní | discernires | discerní | discernírem | discerníreu | discerniren | |
conditional | discerniria | discerniries | discerniria | discerniríem | discerniríeu | discernirien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | discerneixi | discerneixis | discerneixi | discernim | discerniu | discerneixin | |
imperfect | discernís | discernissis | discernís | discerníssim | discerníssiu | discernissin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
— | discerneix | discerneixi | discernim | discerniu | discerneixin |
Derived terms
- discernible
- discernidor
- discerniment
Further reading
- “discernir” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Galician
Etymology
Borrowed from Latin discernere (“to separate, divide, distinguish, discern”), from dis- (“apart”) + cernere (“to separate”), present active infinitive of cernō, from Proto-Indo-European *krey-.
Verb
discernir (first-person singular present discirno, first-person singular preterite discernín, past participle discernido)
- to distinguish, discern
Conjugation
infinitive | discernir | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | discernindo | ||||||
past participle | singular | plural | |||||
masculine | discernido | discernidos | |||||
feminine | discernida | discernidas | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | eu | ti | el / ela / Vde. | nós | vós | eles / elas / Vdes. | |
present | discirno | discirnes | discirne | discernimos | discernides | discirnen | |
imperfect | discernía | discernías | discernía | discerniamos | discerniades | discernían | |
preterite | discernín | discerniches | discerniu | discernimos | discernistes | discerniron | |
pluperfect | discernira | discerniras | discernira | discerniramos | discernirades | discerniran | |
future | discernirei | discernirás | discernirá | discerniremos | discerniredes | discernirán | |
conditional | discerniría | discernirías | discerniría | discerniriamos | discerniriades | discernirían | |
subjunctive | eu | ti | el / ela / Vde. | nós | vós | eles / elas / Vdes. | |
present | discirna | discirnas | discirna | discirnamos | discirnades | discirnan | |
preterite | discernise | discernises | discernise | discernísemos | discernísedes | discernisen | |
future | discernir | discernires | discernir | discernirmos | discernirdes | discerniren | |
imperative | — | ti | Vde. | nós | vós | Vdes. | |
affirmative | — | discirne | discirna | discirnamos | discernide | discirnan | |
negative | — | discirnas | discirna | discirnamos | discirnades | discirnan | |
personal infinitive | eu | ti | el / ela / Vde. | nós | vós | eles / elas / Vdes. | |
discernir | discernires | discernir | discernirmos | discernirdes | discerniren |
Related terms
- discernimento
- discerníbel
- concernir
Portuguese
Etymology
Borrowed from Latin discernere (“to separate, divide, distinguish, discern”), from dis- (“apart”) + cernere (“to to separate”), from Proto-Indo-European *krey-.
Verb
discernir (first-person singular present discerno, first-person singular preterite discerni, past participle discernido)
- to distinguish, discern
Conjugation
Spanish
Etymology
Borrowed from Latin discernere (“to separate, divide, distinguish, discern”), from dis- (“apart”) + cernere (“to separate”), present active infinitive of cernō, from Proto-Indo-European *krey-.
Pronunciation
- IPA(key): (Spain) /disθeɾˈniɾ/ [d̪is.θeɾˈniɾ]
- IPA(key): (Latin America) /diseɾˈniɾ/ [d̪i.seɾˈniɾ]
- Rhymes: -iɾ
- Syllabification: dis‧cer‧nir
Verb
discernir (first-person singular present discierno, first-person singular preterite discerní, past participle discernido)
- to distinguish, discern
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive discernir | |||||||
dative | discernirme | discernirte | discernirle, discernirse | discernirnos | discerniros | discernirles, discernirse | |
accusative | discernirme | discernirte | discernirlo, discernirla, discernirse | discernirnos | discerniros | discernirlos, discernirlas, discernirse | |
with gerund discerniendo | |||||||
dative | discerniéndome | discerniéndote | discerniéndole, discerniéndose | discerniéndonos | discerniéndoos | discerniéndoles, discerniéndose | |
accusative | discerniéndome | discerniéndote | discerniéndolo, discerniéndola, discerniéndose | discerniéndonos | discerniéndoos | discerniéndolos, discerniéndolas, discerniéndose | |
with informal second-person singular tú imperative discierne | |||||||
dative | disciérneme | disciérnete | disciérnele | disciérnenos | not used | disciérneles | |
accusative | disciérneme | disciérnete | disciérnelo, disciérnela | disciérnenos | not used | disciérnelos, disciérnelas | |
with informal second-person singular vos imperative discerní | |||||||
dative | discernime | discernite | discernile | discerninos | not used | discerniles | |
accusative | discernime | discernite | discernilo, discernila | discerninos | not used | discernilos, discernilas | |
with formal second-person singular imperative discierna | |||||||
dative | disciérname | not used | disciérnale, disciérnase | disciérnanos | not used | disciérnales | |
accusative | disciérname | not used | disciérnalo, disciérnala, disciérnase | disciérnanos | not used | disciérnalos, disciérnalas | |
with first-person plural imperative discernamos | |||||||
dative | not used | discernámoste | discernámosle | discernámonos | discernámoos | discernámosles | |
accusative | not used | discernámoste | discernámoslo, discernámosla | discernámonos | discernámoos | discernámoslos, discernámoslas | |
with informal second-person plural imperative discernid | |||||||
dative | discernidme | not used | discernidle | discernidnos | discerníos | discernidles | |
accusative | discernidme | not used | discernidlo, discernidla | discernidnos | discerníos | discernidlos, discernidlas | |
with formal second-person plural imperative disciernan | |||||||
dative | disciérnanme | not used | disciérnanle | disciérnannos | not used | disciérnanles, disciérnanse | |
accusative | disciérnanme | not used | disciérnanlo, disciérnanla | disciérnannos | not used | disciérnanlos, disciérnanlas, disciérnanse |
Derived terms
Related terms
Further reading
- “discernir”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014