suscitar
Catalan
Conjugation
Conjugation of suscitar (first conjugation)
infinitive | suscitar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
present participle | suscitant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | suscitat | suscitada | |||||
plural | suscitats | suscitades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | suscito | suscites | suscita | suscitem | susciteu | susciten | |
imperfect | suscitava | suscitaves | suscitava | suscitàvem | suscitàveu | suscitaven | |
future | suscitaré | suscitaràs | suscitarà | suscitarem | suscitareu | suscitaran | |
preterite | suscití | suscitares | suscità | suscitàrem | suscitàreu | suscitaren | |
conditional | suscitaria | suscitaries | suscitaria | suscitaríem | suscitaríeu | suscitarien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | susciti | suscitis | susciti | suscitem | susciteu | suscitin | |
imperfect | suscités | suscitessis | suscités | suscitéssim | suscitéssiu | suscitessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
— | suscita | susciti | suscitem | susciteu | suscitin |
Further reading
- “suscitar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “suscitar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “suscitar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “suscitar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese
Verb
suscitar (first-person singular present suscito, first-person singular preterite suscitei, past participle suscitado)
- (transitive) to provoke; to cause; to bring about
Conjugation
Conjugation of suscitar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazil.
2Portugal.
Spanish
Alternative forms
- sucitar (dated or nonstandard)
Etymology
Borrowed from Latin suscito, suscitare. Compare asustar.
Pronunciation
- IPA(key): (Spain) /susθiˈtaɾ/ [sus.θiˈt̪aɾ]
- IPA(key): (Latin America) /susiˈtaɾ/ [su.siˈt̪aɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: sus‧ci‧tar
Verb
suscitar (first-person singular present suscito, first-person singular preterite suscité, past participle suscitado)
Conjugation
Conjugation of suscitar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of suscitar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive suscitar | |||||||
dative | suscitarme | suscitarte | suscitarle, suscitarse | suscitarnos | suscitaros | suscitarles, suscitarse | |
accusative | suscitarme | suscitarte | suscitarlo, suscitarla, suscitarse | suscitarnos | suscitaros | suscitarlos, suscitarlas, suscitarse | |
with gerund suscitando | |||||||
dative | suscitándome | suscitándote | suscitándole, suscitándose | suscitándonos | suscitándoos | suscitándoles, suscitándose | |
accusative | suscitándome | suscitándote | suscitándolo, suscitándola, suscitándose | suscitándonos | suscitándoos | suscitándolos, suscitándolas, suscitándose | |
with informal second-person singular tú imperative suscita | |||||||
dative | suscítame | suscítate | suscítale | suscítanos | not used | suscítales | |
accusative | suscítame | suscítate | suscítalo, suscítala | suscítanos | not used | suscítalos, suscítalas | |
with informal second-person singular vos imperative suscitá | |||||||
dative | suscitame | suscitate | suscitale | suscitanos | not used | suscitales | |
accusative | suscitame | suscitate | suscitalo, suscitala | suscitanos | not used | suscitalos, suscitalas | |
with formal second-person singular imperative suscite | |||||||
dative | suscíteme | not used | suscítele, suscítese | suscítenos | not used | suscíteles | |
accusative | suscíteme | not used | suscítelo, suscítela, suscítese | suscítenos | not used | suscítelos, suscítelas | |
with first-person plural imperative suscitemos | |||||||
dative | not used | suscitémoste | suscitémosle | suscitémonos | suscitémoos | suscitémosles | |
accusative | not used | suscitémoste | suscitémoslo, suscitémosla | suscitémonos | suscitémoos | suscitémoslos, suscitémoslas | |
with informal second-person plural imperative suscitad | |||||||
dative | suscitadme | not used | suscitadle | suscitadnos | suscitaos | suscitadles | |
accusative | suscitadme | not used | suscitadlo, suscitadla | suscitadnos | suscitaos | suscitadlos, suscitadlas | |
with formal second-person plural imperative susciten | |||||||
dative | suscítenme | not used | suscítenle | suscítennos | not used | suscítenles, suscítense | |
accusative | suscítenme | not used | suscítenlo, suscítenla | suscítennos | not used | suscítenlos, suscítenlas, suscítense |
Further reading
- “suscitar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.