varpa

See also: varpå and varpą

Finnish

Etymology

From Proto-Finnic *varpa.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʋɑrpɑ/, [ˈʋɑrpɑ]
  • Rhymes: -ɑrpɑ
  • Syllabification(key): var‧pa

Noun

varpa

  1. thin wooden stick or rod; twig

Declension
Inflection of varpa (Kotus type 9*E/kala, p-v gradation)
nominative varpa varvat
genitive varvan varpojen
partitive varpaa varpoja
illative varpaan varpoihin
singular plural
nominative varpa varvat
accusative nom. varpa varvat
gen. varvan
genitive varvan varpojen
varpainrare
partitive varpaa varpoja
inessive varvassa varvoissa
elative varvasta varvoista
illative varpaan varpoihin
adessive varvalla varvoilla
ablative varvalta varvoilta
allative varvalle varvoille
essive varpana varpoina
translative varvaksi varvoiksi
instructive — varvoin
abessive varvatta varvoitta
comitative — varpoineen
Possessive forms of varpa (type kala)
possessor singular plural
1st person varpani varpamme
2nd person varpasi varpanne
3rd person varpansa

Icelandic

Pronunciation
  • Rhymes: -ar̥pa

Noun

varpa f (genitive singular vörpu, nominative plural vörpur)

  1. trawling net, seine

Declension
declension of varpa
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative varpa varpan vörpur vörpurnar
accusative vörpu vörpuna vörpur vörpurnar
dative vörpu vörpunni vörpum vörpunum
genitive vörpu vörpunnar varpa varpanna

Verb

varpa (weak verb, third-person singular past indicative varpaði, supine varpað)

  1. (transitive, governs the dative) to throw
  2. (transitive, governs the dative) to project, to cast
  3. (cartography, transitive, governs the dative) to project

Conjugation
varpa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að varpa
supine
(sagnbót)		 varpað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 varpandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég varpa við vörpum present
(nútíð)		 ég varpi við vörpum
þú varpar þið varpið þú varpir þið varpið
hann, hún, það varpar þeir, þær, þau varpa hann, hún, það varpi þeir, þær, þau varpi
past
(þátíð)		 ég varpaði við vörpuðum past
(þátíð)		 ég varpaði við vörpuðum
þú varpaðir þið vörpuðuð þú varpaðir þið vörpuðuð
hann, hún, það varpaði þeir, þær, þau vörpuðu hann, hún, það varpaði þeir, þær, þau vörpuðu
imperative
(boðháttur)		 varpa (þú) varpið (þið)
Forms with appended personal pronoun
varpaðu varpiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
varpast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að varpast
supine
(sagnbót)		 varpast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 varpandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég varpast við vörpumst present
(nútíð)		 ég varpist við vörpumst
þú varpast þið varpist þú varpist þið varpist
hann, hún, það varpast þeir, þær, þau varpast hann, hún, það varpist þeir, þær, þau varpist
past
(þátíð)		 ég varpaðist við vörpuðumst past
(þátíð)		 ég varpaðist við vörpuðumst
þú varpaðist þið vörpuðust þú varpaðist þið vörpuðust
hann, hún, það varpaðist þeir, þær, þau vörpuðust hann, hún, það varpaðist þeir, þær, þau vörpuðust
imperative
(boðháttur)		 varpast (þú) varpist (þið)
Forms with appended personal pronoun
varpastu varpisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
varpaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 varpaður vörpuð varpað varpaðir varpaðar vörpuð
accusative
(þolfall)		 varpaðan varpaða varpað varpaða varpaðar vörpuð
dative
(þágufall)		 vörpuðum varpaðri vörpuðu vörpuðum vörpuðum vörpuðum
genitive
(eignarfall)		 varpaðs varpaðrar varpaðs varpaðra varpaðra varpaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 varpaði varpaða varpaða vörpuðu vörpuðu vörpuðu
accusative
(þolfall)		 varpaða vörpuðu varpaða vörpuðu vörpuðu vörpuðu
dative
(þágufall)		 varpaða vörpuðu varpaða vörpuðu vörpuðu vörpuðu
genitive
(eignarfall)		 varpaða vörpuðu varpaða vörpuðu vörpuðu vörpuðu

Synonyms

Derived terms
  • varpa akkeri (to drop anchor, to let go anchor)
  • varpa fyrir borð (to jettison)
  • varpa ljósi á eitthvað (to throw light on something)
  • varpa öndinni (to sigh)
  • varpa öndinni léttar (to heave a sigh of relief)
  • vörpun
  • varpi (a functor)

Noun

varpa n

  1. indefinite genitive plural of varp

Noun

varpa m

  1. indefinite accusative singular of varpi
  2. indefinite dative singular of varpi
  3. indefinite genitive singular of varpi
  4. indefinite accusative plural of varpi
  5. indefinite genitive plural of varpi

Lithuanian

Etymology

From Proto-Indo-European. Cognate to Latin verpa.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈʋaːɾpɐ]

Noun

várpa f (plural várpos) stress pattern 1

  1. ear (of corn)
  2. (anatomy) penis (used as medical anatomical term)

Declension
declension of varpa
singular (vienaskaita) plural (daugiskaita)
nominative (vardininkas) várpa várpos
genitive (kilmininkas) várpos várpų
dative (naudininkas) várpai várpoms
accusative (galininkas) várpą várpas
instrumental (įnagininkas) várpa várpomis
locative (vietininkas) várpoje várpose
vocative (šauksmininkas) várpa várpos

See also

Old Norse

Noun

varpa f (genitive vǫrpu)

  1. fishing net
Declension
  Declension of varpa (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative varpa varpan vǫrpur vǫrpurnar
accusative vǫrpu vǫrpuna vǫrpur vǫrpurnar
dative vǫrpu vǫrpunni vǫrpum vǫrpunum
genitive vǫrpu vǫrpunnar varpna varpnanna
Descendants
  • Icelandic: varpa

References
  • “varpa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Verb

varpa

  1. (transitive, with dative) to cast, throw
Conjugation
Conjugation of varpa — active (weak class 2)
infinitive varpa
present participle varpandi
past participle varpaðr
indicative present past
1st-person singular varpa varpaða
2nd-person singular varpar varpaðir
3rd-person singular varpar varpaði
1st-person plural vǫrpum vǫrpuðum
2nd-person plural varpið vǫrpuðuð
3rd-person plural varpa vǫrpuðu
subjunctive present past
1st-person singular varpa varpaða
2nd-person singular varpir varpaðir
3rd-person singular varpi varpaði
1st-person plural varpim varpaðim
2nd-person plural varpið varpaðið
3rd-person plural varpi varpaði
imperative present
2nd-person singular varpa
1st-person plural vǫrpum
2nd-person plural varpið
Conjugation of varpa — mediopassive (weak class 2)
infinitive varpask
present participle varpandisk
past participle varpazk
indicative present past
1st-person singular vǫrpumk vǫrpuðumk
2nd-person singular varpask varpaðisk
3rd-person singular varpask varpaðisk
1st-person plural vǫrpumsk vǫrpuðumsk
2nd-person plural varpizk vǫrpuðuzk
3rd-person plural varpask vǫrpuðusk
subjunctive present past
1st-person singular vǫrpumk vǫrpuðumk
2nd-person singular varpisk varpaðisk
3rd-person singular varpisk varpaðisk
1st-person plural varpimsk varpaðimsk
2nd-person plural varpizk varpaðizk
3rd-person plural varpisk varpaðisk
imperative present
2nd-person singular varpask
1st-person plural vǫrpumsk
2nd-person plural varpizk
  • varp n (“a throw”)
  • varpa f (“fishing net”)
  • verpa (“to throw, cast”)
Descendants

References
  • “varpa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

varpa

  1. genitive plural of varp
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.