mieć

See also: miec and mieç

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /mjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕ
  • Syllabification: mieć
  • Homophone: miedź

Etymology 1

Inherited from Old Polish imieć, himieć, jemieć, jmieć (ymyecz, ymecz, ymyal, yymąl, gimyal, gymene, gymyecz, gymyal, nye gmyal)[1][2], from Proto-Slavic *jьměti (stem *jьma-).

Verb

mieć impf (frequentative miewać)

  1. (transitive) to have
    Mam kota. ― I have a cat.
  2. (intransitive) to be (for an age)
    Mam 22 lata. ― I am 22 [years old]. (literally I have 22 years.)
  3. (auxiliary, intransitive) must, have to, need to, supposed to
    Mamy iść na zakupy. ― We have to go shopping.
  4. (intransitive) to feel something
  5. (reflexive) to fare (to be in any state, or pass through any experience, good or bad)
  6. (reflexive) to consider oneself
    Masz się za lepszego? ― You think you're better than me?
  7. (intransitive, impersonal, strictly in the negative) to be gone, to not be present, there is no
    Antonym: być
Conjugation
Conjugation of mieć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive mieć
present tense 1st mam mamy
2nd masz macie
3rd ma mają
impersonal ma się
past tense 1st miałem miałam mieliśmy miałyśmy
2nd miałeś miałaś mieliście miałyście
3rd miał miała miało mieli miały
impersonal miano
future tense 1st będę miał,
będę mieć
 będę miała,
będę mieć
 będziemy mieli,
będziemy mieć
 będziemy miały,
będziemy mieć
2nd będziesz miał,
będziesz mieć
 będziesz miała,
będziesz mieć
 będziecie mieli,
będziecie mieć
 będziecie miały,
będziecie mieć
3rd będzie miał,
będzie mieć
 będzie miała,
będzie mieć
 będzie miało,
będzie mieć
 będą mieli,
będą mieć
 będą miały,
będą mieć
impersonal będzie mieć się
conditional 1st miałbym miałabym mielibyśmy miałybyśmy
2nd miałbyś miałabyś mielibyście miałybyście
3rd miałby miałaby miałoby mieliby miałyby
impersonal miano by
imperative 1st niech mam miejmy
2nd miej miejcie
3rd niech ma niech mają
active adjectival participle mający mająca mające mający mające
contemporary adverbial participle mając
Derived terms
noun
phrases
verbs

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

mieć

  1. second-person singular imperative of mieść

References
  1. S. Urbańczyk, editor (1960), “Imieć, Himieć, Imieć się, Jemieć, Jmieć”, in Słownik staropolski (in Old Polish), volume 3, Wrocław, Kraków, Warsaw: Polish Academy of Sciences, page 16
  2. B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “imieć, himieć, imieć się, jemieć, jmieć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.