wcielić

Polish

Etymology

Ultimately a calque of Latin incorporō. Analyzable as w- +‎ ciało +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈft͡ɕɛ.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛlit͡ɕ
  • Syllabification: wcie‧lić

Verb

wcielić pf (imperfective wcielać)

  1. (transitive) to embody, to personify, to incarnate
  2. (transitive) to incorporate, to integrate
  3. (reflexive) to impersonate, to play

Conjugation
Conjugation of wcielić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wcielić
future tense 1st wcielę wcielimy
2nd wcielisz wcielicie
3rd wcieli wcielą
impersonal wcieli się
past tense 1st wcieliłem wcieliłam wcieliliśmy wcieliłyśmy
2nd wcieliłeś wcieliłaś wcieliliście wcieliłyście
3rd wcielił wcieliła wcieliło wcielili wcieliły
impersonal wcielono
conditional 1st wcieliłbym wcieliłabym wcielilibyśmy wcieliłybyśmy
2nd wcieliłbyś wcieliłabyś wcielilibyście wcieliłybyście
3rd wcieliłby wcieliłaby wcieliłoby wcieliliby wcieliłyby
impersonal wcielono by
imperative 1st niech wcielę wcielmy
2nd wciel wcielcie
3rd niech wcieli niech wcielą
passive adjectival participle wcielony wcielona wcielone wcieleni wcielone
anterior adverbial participle wcieliwszy
verbal noun wcielenie

Further reading
  • wcielić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wcielić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.