sprzeczka

Polish

Pronunciation

IPA(key): /ˈspʂɛt͡ʂ.ka/

Noun

sprzeczka f

  1. argument, quarrel
    Nigdy nie mieliśmy sprzeczki, którą wygrałem.
    We've never had an argument that I won.
    Wdać się w sprzeczkę z kimś.
    To start an argument with someone.

Declension
declension of sprzeczka
singular plural
nominative sprzeczka sprzeczki
genitive sprzeczki sprzeczek
dative sprzeczce sprzeczkom
accusative sprzeczkę sprzeczki
instrumental sprzeczką sprzeczkami
locative sprzeczce sprzeczkach
vocative sprzeczko sprzeczki
  • (noun) sprzeciw (“opposition”), sprzeczność (“contradiction”)
  • (verbs) sprzeciwiać się impf (“to oppose, object”), sprzeciwić się pf; sprzeczać się impf (“to argue”)
  • (adverb) sprzecznie (“contrary”)
  • (adjective) sprzeczny (“contradictory”)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.