sprzeciw

Polish

Etymology

Deverbal from sprzeciwić.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈspʂɛ.t͡ɕif/
Audio (file)
Rhymes: -ɛt͡ɕif
Syllabification: sprze‧ciw

Noun

sprzeciw m inan

objection, counterargument

Declension

Declension of sprzeciw

	singular	plural
nominative	sprzeciw	sprzeciwy
genitive	sprzeciwu	sprzeciwów
dative	sprzeciwowi	sprzeciwom
accusative	sprzeciw	sprzeciwy
instrumental	sprzeciwem	sprzeciwami
locative	sprzeciwie	sprzeciwach
vocative	sprzeciwie	sprzeciwy

Related terms

adjective

sprzeczny

adverb

sprzecznie

nouns

verbs

Further reading

sprzeciw in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
sprzeciw in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.