skafa
Icelandic
Etymology
From Old Norse skafa, from Proto-Germanic *skabaną, from Proto-Indo-European *skabʰ- (“to scratch”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskaːva/
- Rhymes: -aːva
Verb
skafa (strong verb, third-person singular past indicative skóf, third-person plural past indicative skófu, supine skafið)
Conjugation
skafa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skafa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skafið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skafandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skef | við sköfum | present (nútíð) |
ég skafi | við sköfum |
| þú skefur | þið skafið | þú skafir | þið skafið | ||
| hann, hún, það skefur | þeir, þær, þau skafa | hann, hún, það skafi | þeir, þær, þau skafi | ||
| past (þátíð) |
ég skóf | við skófum | past (þátíð) |
ég skæfi | við skæfum |
| þú skófst | þið skófuð | þú skæfir | þið skæfuð | ||
| hann, hún, það skóf | þeir, þær, þau skófu | hann, hún, það skæfi | þeir, þær, þau skæfu | ||
| imperative (boðháttur) |
skaf (þú) | skafið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skafðu | skafiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skafast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að skafast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
skafist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
skafandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég skefst | við sköfumst | present (nútíð) |
ég skafist | við sköfumst |
| þú skefst | þið skafist | þú skafist | þið skafist | ||
| hann, hún, það skefst | þeir, þær, þau skafast | hann, hún, það skafist | þeir, þær, þau skafist | ||
| past (þátíð) |
ég skófst | við skófumst | past (þátíð) |
ég skæfist | við skæfumst |
| þú skófst | þið skófust | þú skæfist | þið skæfust | ||
| hann, hún, það skófst | þeir, þær, þau skófust | hann, hún, það skæfist | þeir, þær, þau skæfust | ||
| imperative (boðháttur) |
skafst (þú) | skafist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| skafstu | skafisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
skafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
skafinn | skafin | skafið | skafnir | skafnar | skafin | |
| accusative (þolfall) |
skafinn | skafna | skafið | skafna | skafnar | skafin | |
| dative (þágufall) |
sköfnum | skafinni | sköfnu | sköfnum | sköfnum | sköfnum | |
| genitive (eignarfall) |
skafins | skafinnar | skafins | skafinna | skafinna | skafinna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
skafni | skafna | skafna | sköfnu | sköfnu | sköfnu | |
| accusative (þolfall) |
skafna | sköfnu | skafna | sköfnu | sköfnu | sköfnu | |
| dative (þágufall) |
skafna | sköfnu | skafna | sköfnu | sköfnu | sköfnu | |
| genitive (eignarfall) |
skafna | sköfnu | skafna | sköfnu | sköfnu | sköfnu | |
Declension
declension of skafa
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | skafa | skafan | sköfur | sköfurnar |
| accusative | sköfu | sköfuna | sköfur | sköfurnar |
| dative | sköfu | sköfunni | sköfum | sköfunum |
| genitive | sköfu | sköfunnar | skafa | skafanna |
Synonyms
- skefill
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *skabaną.
Conjugation
Conjugation of skafa — active (strong class 6)
| infinitive | skafa | |
|---|---|---|
| present participle | skafandi | |
| past participle | skafinn | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | skef | skóf |
| 2nd-person singular | skefr | skóft |
| 3rd-person singular | skefr | skóf |
| 1st-person plural | skǫfum | skófum |
| 2nd-person plural | skafið | skófuð |
| 3rd-person plural | skafa | skófu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | skafa | skœfa |
| 2nd-person singular | skafir | skœfir |
| 3rd-person singular | skafi | skœfi |
| 1st-person plural | skafim | skœfim |
| 2nd-person plural | skafið | skœfið |
| 3rd-person plural | skafi | skœfi |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | skaf | |
| 1st-person plural | skǫfum | |
| 2nd-person plural | skafið | |
Conjugation of skafa — mediopassive (strong class 6)
| infinitive | skafask | |
|---|---|---|
| present participle | skafandisk | |
| past participle | skafizk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | skǫfumk | skófumk |
| 2nd-person singular | skefsk | skófzk |
| 3rd-person singular | skefsk | skófsk |
| 1st-person plural | skǫfumsk | skófumsk |
| 2nd-person plural | skafizk | skófuzk |
| 3rd-person plural | skafask | skófusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | skǫfumk | skœfumk |
| 2nd-person singular | skafisk | skœfisk |
| 3rd-person singular | skafisk | skœfisk |
| 1st-person plural | skafimsk | skœfimsk |
| 2nd-person plural | skafizk | skœfizk |
| 3rd-person plural | skafisk | skœfisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | skafsk | |
| 1st-person plural | skǫfumsk | |
| 2nd-person plural | skafizk | |
References
- skafa in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.