rodriga

13th century. Either from a blend of Latin ridica (“vine-prop”) and rudicula (“spatula”), or from a Germanic compound.[1] Compare also Spanish rodrigón.

• IPA^(key): /roˈðɾiɣa̝/

rodriga f (plural rodrigas)

1. prop

   Synonym: escora

2. vine-prop
   • 1435, X. Ferro Couselo (ed.), A vida e a fala dos devanceiros. Escolma de documentos en galego dos séculos XIII ao XVI. Vigo: Galaxia, page 114:

     et qual quer persona que fose achado que leuase a dita rodriga das viñas alleas, se fose moller, que pagase de pena por cada vez dez mrs e de mays que lle fesesen tomar a rodriga á viña et á poer ena viña, segundo que a tirara, et que a posesen por hum dia ena picota

   Synonyms: arxón, estaca

• rodrigar

• “rodriga” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
• “rodriga” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
• “rodriga” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
• “rodriga” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.