polis

See also: Polis, polís, pólis, poliš, -polis, and poli's

English

Pronunciation

  • enPR: pŏʹlĭs, IPA(key): /ˈpɒ.lɪs/
  • enPR: pōʹlĭs, IPA(key): /ˈpoʊ.lɪs/
  • Rhymes: -ɒlɪs

Etymology 1

Learned borrowing from Ancient Greek πόλις (pólis, fortified town; city state).

Noun

polis (plural poleis or polises)

  1. (historical) A Greek city-state.
    • 2006, Karen Armstrong, The Great Transformation, Atlantic Books 2007, page 161:
      By the end of the century, poleis had been established throughout the Hellenic world, all bearing a marked family resemblance.
Translations

Etymology 2

Borrowed from Scots polis. Doublet of police.

Alternative forms

Noun

polis (countable and uncountable, plural polises)

  1. (uncountable, Scotland, Ireland, Tyneside) The police.
    • 1994 [1993], Irvine Welsh, Trainspotting, London: Minerva, →ISBN, page 328:
      Even in his Ma's womb, you would have had to define Spud less as a foetus, more as a set of dormant drug and personality problems. He'd probably draw the polis onto them through knocking a saltcellar out of the Little Chef.
  2. (countable, Scotland, Ireland, Tyneside) A police officer.

Further reading

  • Oxford Dictionaries Online. "polis". 2015.
  • A Dictionary of North East Dialect, Bill Griffiths, 2005, Northumbria University Press, →ISBN

Anagrams


Azerbaijani

Other scripts
Cyrillic полис
Perso-Arabic پولیس

Pronunciation

  • IPA(key): [poˈlis]
  • (file)
  • Hyphenation: pol‧is

Noun

polis (definite accusative polisi, plural polislər)

  1. police (an organisation that enforces the law)
    polis idarəsipolice department
    polis şöbəsipolice station, police district
    polis əməkdaşıpolice employee
  2. police (member of the police force)

Declension

    Declension of polis
singular plural
nominative polis
polislər
definite accusative polisi
polisləri
dative polisə
polislərə
locative polisdə
polislərdə
ablative polisdən
polislərdən
definite genitive polisin
polislərin
    Possessive forms of polis
nominative
singular plural
mənim (my) polisim polislərim
sənin (your) polisin polislərin
onun (his/her/its) polisi polisləri
bizim (our) polisimiz polislərimiz
sizin (your) polisiniz polisləriniz
onların (their) polisi or polisləri polisləri
accusative
singular plural
mənim (my) polisimi polislərimi
sənin (your) polisini polislərini
onun (his/her/its) polisini polislərini
bizim (our) polisimizi polislərimizi
sizin (your) polisinizi polislərinizi
onların (their) polisini or polislərini polislərini
dative
singular plural
mənim (my) polisimə polislərimə
sənin (your) polisinə polislərinə
onun (his/her/its) polisinə polislərinə
bizim (our) polisimizə polislərimizə
sizin (your) polisinizə polislərinizə
onların (their) polisinə or polislərinə polislərinə
locative
singular plural
mənim (my) polisimdə polislərimdə
sənin (your) polisində polislərində
onun (his/her/its) polisində polislərində
bizim (our) polisimizdə polislərimizdə
sizin (your) polisinizdə polislərinizdə
onların (their) polisində or polislərində polislərində
ablative
singular plural
mənim (my) polisimdən polislərimdən
sənin (your) polisindən polislərindən
onun (his/her/its) polisindən polislərindən
bizim (our) polisimizdən polislərimizdən
sizin (your) polisinizdən polislərinizdən
onların (their) polisindən or polislərindən polislərindən
genitive
singular plural
mənim (my) polisimin polislərimin
sənin (your) polisinin polislərinin
onun (his/her/its) polisinin polislərinin
bizim (our) polisimizin polislərimizin
sizin (your) polisinizin polislərinizin
onların (their) polisinin or polislərinin polislərinin

Cebuano

Etymology

From English police, from Middle French police, from Latin politia (state, government), from Ancient Greek πολιτεία (politeía).

Noun

polis

  1. A police officer; a cop.
  2. A civil force granted the legal authority for law enforcement and maintaining public order.

Czech

Etymology

International learned borrowing Ancient Greek πόλις (pólis, fortified town; city state).

Noun

polis f

  1. polis (ancient Greek city-state)

Further reading

  • polis in Kartotéka Novočeského lexikálního archivu
  • polis in Akademický slovník cizích slov, 1995, at prirucka.ujc.cas.cz

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpoː.lɪs/
  • (file)
  • Hyphenation: po‧lis

Etymology 1

From French police (from Italian polizza, q.v.).

Noun

polis f (plural polissen, diminutive polisje n)

  1. insurance policy
  2. insurance plan
Derived terms
Descendants
  • Indonesian: polis

Etymology 2

International learned borrowing from Ancient Greek πόλις (pólis) since the 1970s (probably via English polis).

Noun

polis f (plural poleis)

  1. (historical) A polis; an ancient, especially Ancient Greek, city state or city.

Finnish

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek πόλις (pólis, fortified town; city state).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpolis/, [ˈpo̞lis̠]
  • Rhymes: -olis
  • Syllabification(key): po‧lis

Noun

polis

  1. (historical) A Greek city-state.
    • 2011, Paavo Castrén, Uusi antiikin historia, Otava, page 117:
      Kreikkalainen polis tuli sekä etruski- että latinalaisten yhteisöjen esikuvaksi – –.
      The Greek polis came to be a role model for Estruscan and Latin communities alike – –

Declension

Inflection of polis (Kotus type 39/vastaus, no gradation)
nominative polis polikset
genitive poliksen polisten
poliksien
partitive polista poliksia
illative polikseen poliksiin
singular plural
nominative polis polikset
accusative nom. polis polikset
gen. poliksen
genitive poliksen polisten
poliksien
partitive polista poliksia
inessive poliksessa poliksissa
elative poliksesta poliksista
illative polikseen poliksiin
adessive poliksella poliksilla
ablative polikselta poliksilta
allative polikselle poliksille
essive poliksena poliksina
translative polikseksi poliksiksi
instructive poliksin
abessive poliksetta poliksitta
comitative poliksineen
Possessive forms of polis (type vastaus)
possessor singular plural
1st person polikseni poliksemme
2nd person poliksesi poliksenne
3rd person poliksensa

Synonyms


French

Pronunciation

  • (file)

Verb

polis

  1. inflection of polir:
    1. first/second-person singular present indicative
    2. first/second-person singular past historic
    3. second-person singular imperative

Participle

polis m pl

  1. masculine plural of the past participle of polir

Adjective

polis

  1. masculine plural of poli

Anagrams


Indonesian

Pronunciation

  • IPA(key): /polɪs/
  • Hyphenation: po‧lis

Etymology 1

From Dutch polis (insurance policy), from French police (policy), from Italian polizza, from Ancient Greek ἀπόδειξις (apódeixis, proof). Compare to Malay polisi (policy).

Noun

polis (first-person possessive polisku, second-person possessive polismu, third-person possessive polisnya)

  1. insurance policy
Derived terms
  • berpolis
Derived terms
  • polis angsuran
  • polis anuitas
  • polis asuransi
  • polis asuransi jiwa permanen
  • polis bernilai
  • polis kombinasi
  • polis kumpulan
  • polis lunas
  • polis pajak warisan
  • polis par
  • polis penyertaan
  • polis perjalanan
  • polis proteksi ganda
  • polis risiko tinggi
  • polis terbatas
  • polis terbayar penuh
  • polis terbuka

Noun

polis (first-person possessive polisku, second-person possessive polismu, third-person possessive polisnya)

  1. nonstandard form of poles.

Usage notes

The word is part of false friends between Standard Malay and Indonesian. The Brunei, Malaysia and Singapore usage can be seen in Malay polis.

Further reading


Latin

Noun

polīs

  1. dative/ablative plural of polus

References

  • polis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • polis”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • polis”, in William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray
  • polis”, in William Smith, editor (1854, 1857) A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly

Latvian

Etymology

Ultimately from Polish polak, Russian поля́к (polják) (under the influence of Old High German pōl — cf. German, English Pole — and perhaps also of Latvian dialectal bolis, polis (ox without horns)), itself derived from Polish pole (field), perhaps from Proto-Indo-European *pel- (light (color), gray).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): [pūōlis]

Noun

polis m (2nd declension, feminine form: poliete)

  1. a Pole, a Polish man, a man born in Poland
    pēc Livonijas kara poļi ieguva Vidzemi un Latgaliafter the Livonian War the Poles obtained Vidzeme and Latgale
  2. (genitive plural) Polish; pertaining to Poland and its people
    poļu valodathe Polish language
    poļu mākslaPolish art

Declension

References

  1. Karulis, Konstantīns (1992), polis”, in Latviešu Etimoloģijas Vārdnīca (in Latvian), Rīga: AVOTS, →ISBN

Malay

Pronunciation

  • (file)

Etymology 1

From English police, from Middle French police, from Latin politia (state, government), from Ancient Greek πολιτεία (politeía).

Noun

polis (plural polis-polis, informal 1st possessive polisku, 2nd possessive polismu, 3rd possessive polisnya)

  1. (Malaysia, Singapore, Riau) police, a civil force granted the legal authority for law enforcement and maintaining public order.
Usage notes

The word is part of false friends between Standard Malay and Indonesian due to shared etymology. The Indonesian usage can be seen in Indonesian polis.

Alternative forms
Synonyms
Derived terms
  • anggota polis (police officer)
  • balai polis (police station)
  • kereta polis (police car)
References
  • Kamus Bahasa Indonesia-Melayu Riau, Jakarta, Indonesia: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 1997, →ISBN, page 308

Noun

polis (plural polis-polis, informal 1st possessive polisku, 2nd possessive polismu, 3rd possessive polisnya)

  1. (Indonesia) alternative spelling of polisi (policy), see Indonesian polis (policy).

Papiamentu

Etymology

From Spanish policía and Portuguese polícia and Dutch politie.

Noun

polis

  1. police
  2. policeman

Pijin

Noun

polis

  1. police
  2. willy wagtail

Romanian

Etymology

Borrowed from Ancient Greek πόλις (pólis).

Noun

polis n (plural polisuri)

  1. polis

Declension


Scots

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpolɪs/

Etymology 1

From the French police.

Noun

polis (countable and uncountable, plural polises)

  1. (uncountable) police
    • 1987, Robbie Kydd, ...Auld Zimmery, Mariscat Press 1987:
      'Listen then. Yer name's Andy MacPhail. That's whit us three has jist tellt the polis in wir statements. Okay?'
    • 1991, Dr James Begg, Dipper: 20 – Cops and Robbers, Luath Press 1991:
      ‘Aye, Andra,' cam back the reply. 'We micht as weel caa it a day doun here. The hale bluidy place is hotchin wi polis! Come doun an get us at the Auld Raw.'
    • 2007, Sheena Blackhall, The Quarry, Lochlands 2007:
      Brian hid contactit his granfaither, Pat, tae see gin the polis computers could raik up onythin ava tae makk eese o in persuadin Bappy Anderson tae pairt wi a kidney.
    • 2013, Donal McLaughlin, translating Pedro Lenz, Naw Much of a Talker, Freight Books 2013, p. 51:
      Coont yirsel lucky ahm naw cawin the polis. Noo fuck off.

Etymology 2

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Adjective

polis

  1. Polish

Verb

polis

  1. polish
  2. adorn, beautify

References


Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpolis/ [ˈpo.lis]
  • Rhymes: -olis
  • Syllabification: po‧lis

Noun

polis m pl or f pl

  1. plural of poli

Etymology 2

From Ancient Greek πόλις (pólis, city-state).

Noun

polis f (plural polis)

  1. polis

Further reading


Swedish

Pronunciation

  • (file)

Noun

polis c

  1. (often in the definite "polisen") police (organization that enforces the law)
  2. a police officer
    Synonyms: polisman, (dated, now polisassistent) konstapel (constable)

Declension

Declension of polis 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative polis polisen poliser poliserna
Genitive polis polisens polisers polisernas

Colloquial or slang synonyms (police forces)

Colloquial or slang synonyms (police officer)

Derived terms

  • militärpolis
  • ordningspolis
  • polisagent
  • polisanmäla
  • polisanmälan
  • polisarrest
  • polisaspirant
  • polisassessor
  • polisassistent
  • polisbefäl
  • polisbevaka
  • polisbevakning
  • polisbil
  • polisbricka
  • polisbrutalitet
  • polisbuss
  • polisbåt
  • polischef
  • polischock
  • polisdistrikt
  • polisdomstol
  • poliseskort
  • polisfordon
  • polisförhör
  • polisförhöra
  • polisförstärkning
  • polishelikopter
  • polishjälp
  • polishund
  • polishus
  • polishäkte
  • polishäst
  • polishögkvarter
  • polishögskola
  • polisingripande
  • polisinrättning
  • polisinsats
  • polisinspektör
  • polisintendent
  • polisiär
  • polisjakt
  • poliskask
  • poliskedja
  • poliskommissarie
  • poliskonstapel
  • poliskontroll
  • poliskund
  • poliskår
  • polislarm
  • polisledning
  • polislås
  • polismakt
  • polisman
  • polismisshandel
  • polismyndighet
  • polismästare
  • polisofficer
  • polisområde
  • polisorganisation
  • polispatrull
  • polispersonal
  • polispiket
  • polisprotokoll
  • polispådrag
  • polisradio
  • polisrapport
  • polisrazzia
  • polisregister
  • polissamarbete
  • polissekreterare
  • polissiren
  • polisskola
  • polisskydd
  • polisspärr
  • polisstat
  • polisstation
  • polisstyrelse
  • polisstyrka
  • polistillstånd
  • polistjänsteman
  • polisundersökning
  • polisuniform
  • polisuppbåd
  • polisutredning
  • polisvakt
  • polisvälde
  • polisväsen
  • polisväsende
  • polisvåld
  • polisyrket
  • polisärende
  • polisövervakning
  • språkpolis
  • säkerhetspolis

References


Tok Pisin

Etymology 1

From English police.

Noun

polis

  1. police

Etymology 2

From English polish.

Noun

polis

  1. polish

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish پولیس (polis), from French police.

Pronunciation

  • IPA(key): /poˈlis/
  • Hyphenation: po‧lis

Noun

polis (definite accusative polisi, plural polisler)

  1. police (an organisation that enforces the law)
  2. police officer

Usage notes

Declension

Inflection
Nominative polis
Definite accusative polisi
Singular Plural
Nominative polis polisler
Definite accusative polisi polisleri
Dative polise polislere
Locative poliste polislerde
Ablative polisten polislerden
Genitive polisin polislerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular polisim polislerim
2nd singular polisin polislerin
3rd singular polisi polisleri
1st plural polisimiz polislerimiz
2nd plural polisiniz polisleriniz
3rd plural polisleri polisleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular polisimi polislerimi
2nd singular polisini polislerini
3rd singular polisini polislerini
1st plural polisimizi polislerimizi
2nd plural polisinizi polislerinizi
3rd plural polislerini polislerini
Dative
Singular Plural
1st singular polisime polislerime
2nd singular polisine polislerine
3rd singular polisine polislerine
1st plural polisimize polislerimize
2nd plural polisinize polislerinize
3rd plural polislerine polislerine
Locative
Singular Plural
1st singular polisimde polislerimde
2nd singular polisinde polislerinde
3rd singular polisinde polislerinde
1st plural polisimizde polislerimizde
2nd plural polisinizde polislerinizde
3rd plural polislerinde polislerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular polisimden polislerimden
2nd singular polisinden polislerinden
3rd singular polisinden polislerinden
1st plural polisimizden polislerimizden
2nd plural polisinizden polislerinizden
3rd plural polislerinden polislerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular polisimin polislerimin
2nd singular polisinin polislerinin
3rd singular polisinin polislerinin
1st plural polisimizin polislerimizin
2nd plural polisinizin polislerinizin
3rd plural polislerinin polislerinin
Predicative forms
Singular Plural
1st singular polisim polislerim
2nd singular polissin polislersin
3rd singular polis
polistir
polisler
polislerdir
1st plural polisiz polisleriz
2nd plural polissiniz polislersiniz
3rd plural polisler polislerdir

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.