opiekun

Polish

Etymology

From opieka +‎ -un.

Pronunciation

IPA^(key): /ɔˈpjɛ.kun/
Audio (file)
Rhymes: -ɛkun
Syllabification: o‧pie‧kun

Noun

opiekun m pers (feminine opiekunka)

carer, caregiver
guardian (of a minor)
keeper (a person charged with caring for animals, e.g. at a zoo)

Declension

Declension of opiekun

	singular	plural
nominative	opiekun	opiekunowie / opiekuni
genitive	opiekuna	opiekunów
dative	opiekunowi	opiekunom
accusative	opiekuna	opiekunów
instrumental	opiekunem	opiekunami
locative	opiekunie	opiekunach
vocative	opiekunie	opiekunowie / opiekuni

Related terms

adjective

opiekuńczy

nouns

verbs

opiekować impf

Further reading

opiekun in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
opiekun in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.