miro

See also: Miro, miró, mirò, míro, Miró, and миро

English

Etymology

An Eastern Polynesian borrowing, reported as the native name of Rarotonga etc.

Noun

miro

  1. The portia tree Thespesia populnea, of dark, durable, attractive wood.
  2. Prumnopitys ferruginea, a conifer of New Zealand.

Translations

Anagrams


Asturian

Verb

miro

  1. first-person singular present indicative of mirar

Catalan

Verb

miro

  1. first-person singular present indicative form of mirar

Esperanto

Etymology

From miri (to wonder) + -o.

Pronunciation

  • (file)
  • IPA(key): [ˈmiro]
  • Rhymes: -iro
  • Hyphenation: mi‧ro

Noun

miro (uncountable, accusative miron)

  1. sense of wonder

Derived terms


Galician

Verb

miro

  1. first-person singular present indicative of mirar

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmi.ro/
  • Rhymes: -iro
  • Hyphenation: mì‧ro

Verb

miro

  1. first-person singular present indicative of mirare

Anagrams


Latin

Etymology

Ante- and post-Classical counterpart to mīror.

Pronunciation

Verb

mīrō (present infinitive mīrāre, perfect active mīrāvī, supine mīrātum); first conjugation

  1. (transitive) I wonder or marvel (at)
    Synonyms: attono, admīror, stupeō
  2. (transitive) I am passionate, fond of
  3. (transitive) I admire with respect
    Synonyms: admīror, laudō, collaudō, suspiciō, amplificō, augeō, praedicō, intueor
  4. (transitive) I am curious to know

Conjugation

   Conjugation of mīrō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present mīrō mīrās mīrat mīrāmus mīrātis mīrant
imperfect mīrābam mīrābās mīrābat mīrābāmus mīrābātis mīrābant
future mīrābō mīrābis mīrābit mīrābimus mīrābitis mīrābunt
perfect mīrāvī mīrāvistī mīrāvit mīrāvimus mīrāvistis mīrāvērunt,
mīrāvēre
pluperfect mīrāveram mīrāverās mīrāverat mīrāverāmus mīrāverātis mīrāverant
future perfect mīrāverō mīrāveris mīrāverit mīrāverimus mīrāveritis mīrāverint
passive present mīror mīrāris,
mīrāre
mīrātur mīrāmur mīrāminī mīrantur
imperfect mīrābar mīrābāris,
mīrābāre
mīrābātur mīrābāmur mīrābāminī mīrābantur
future mīrābor mīrāberis,
mīrābere
mīrābitur mīrābimur mīrābiminī mīrābuntur
perfect mīrātus + present active indicative of sum
pluperfect mīrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect mīrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present mīrem mīrēs mīret mīrēmus mīrētis mīrent
imperfect mīrārem mīrārēs mīrāret mīrārēmus mīrārētis mīrārent
perfect mīrāverim mīrāverīs mīrāverit mīrāverīmus mīrāverītis mīrāverint
pluperfect mīrāvissem mīrāvissēs mīrāvisset mīrāvissēmus mīrāvissētis mīrāvissent
passive present mīrer mīrēris,
mīrēre
mīrētur mīrēmur mīrēminī mīrentur
imperfect mīrārer mīrārēris,
mīrārēre
mīrārētur mīrārēmur mīrārēminī mīrārentur
perfect mīrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect mīrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present mīrā mīrāte
future mīrātō mīrātō mīrātōte mīrantō
passive present mīrāre mīrāminī
future mīrātor mīrātor mīrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mīrāre mīrāvisse mīrātūrum esse mīrārī mīrātum esse mīrātum īrī
participles mīrāns mīrātūrus mīrātus mīrandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
mīrandī mīrandō mīrandum mīrandō mīrātum mīrātū

Adjective

mīrō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of mīrus

References

  • miro in Enrico Olivetti, editor (2003-2023) Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • miro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • miro in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • miro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette

Portuguese

Verb

miro

  1. first-person singular present indicative of mirar

Rapa Nui

Noun

miro

  1. boat
  2. tree
  3. part of a tree; a stick

Derived terms


Romani

Alternative forms

Determiner

miro m sg (feminine singular miri, plural mire)

  1. my

See also

References

  • Boretzky, Norbert; Igla, Birgit (1994), “munřó”, in Wörterbuch Romani-Deutsch-Englisch für den südosteuropäischen Raum : mit einer Grammatik der Dialektvarianten [Romani-German-English dictionary for the Southern European region] (in German), Wiesbaden: Harrassowitz Verlag, →ISBN, page 189
  • Marcel Courthiade (2009), “mir/o, -i pl. -e = munro, mïrno, mro, moro, muro, mor, mo, mlo”, in Melinda Rézműves, editor, Morri angluni rromane ćhibǎqi evroputni lavustik = Első rromani nyelvű európai szótáram : cigány, magyar, angol, francia, spanyol, német, ukrán, román, horvát, szlovák, görög [My First European-Romani Dictionary: Romani, Hungarian, English, French, Spanish, German, Ukrainian, Romanian, Croatian, Slovak, Greek] (in Hungarian; English), Budapest: Fővárosi Onkormányzat Cigány Ház--Romano Kher, →ISBN, page 242
  • Yūsuke Sumi (2018), “mirr/o, -i, -e, -e”, in ニューエクスプレスプラス ロマ(ジプシー)語 [New Express Plus Romani (Gypsy)] (in Japanese), Tokyo: Hakusuisha, published 2021, →ISBN, OCLC 1267332830, page 152

Somali

Noun

miro ?

  1. nut

Spanish

Verb

miro

  1. first-person singular present indicative of mirar

Etymology 2

From Eastern Polynesian immigrants.

Noun

miro m (plural miros)

  1. portia tree (Thespesia populnea)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.