kosta

See also: kostā

Faroese

Verb

kosta (third person singular past indicative kostaði, third person plural past indicative kostaðu, supine kostað)

  1. to cost

Conjugation
   Conjugation of kosta
v-30
infinitive kosta
present participle kostandi
past participle a6 kostaður
supine kostað
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present kosti kostar kostar kosta
past kostaði kostaði kostaði kostaðu
imperative – tú – tit
present — kosta! — kostið!

Derived terms

Finnish

Verb

kosta

  1. Indicative present connegative form of kostaa.
  2. Second-person singular imperative present form of kostaa.
  3. Second-person singular imperative present connegative form of kostaa.

Anagrams

Guinea-Bissau Creole

Etymology

From Portuguese costas. Cognates with Kabuverdianu kósta.

Noun

kosta

  1. back (the backside of the body)

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʰɔsta/
    Rhymes: -ɔsta

Verb

kosta (weak verb, third-person singular past indicative kostaði, supine kostað)

  1. to cost
    Þessi hálsfesti kostaði mikla peninga!
    This necklace cost a lot of money!
  2. to finance, to bear the cost of
    Foreldrar mínir kostuðu námið mitt.
    My parents financed my education.

Conjugation
kosta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kosta
supine
(sagnbót)		 kostað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kostandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kosta við kostum present
(nútíð)		 ég kosti við kostum
þú kostar þið kostið þú kostir þið kostið
hann, hún, það kostar þeir, þær, þau kosta hann, hún, það kosti þeir, þær, þau kosti
past
(þátíð)		 ég kostaði við kostuðum past
(þátíð)		 ég kostaði við kostuðum
þú kostaðir þið kostuðuð þú kostaðir þið kostuðuð
hann, hún, það kostaði þeir, þær, þau kostuðu hann, hún, það kostaði þeir, þær, þau kostuðu
imperative
(boðháttur)		 kosta (þú) kostið (þið)
Forms with appended personal pronoun
kostaðu kostiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kostast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kostast
supine
(sagnbót)		 kostast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kostandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kostast við kostumst present
(nútíð)		 ég kostist við kostumst
þú kostast þið kostist þú kostist þið kostist
hann, hún, það kostast þeir, þær, þau kostast hann, hún, það kostist þeir, þær, þau kostist
past
(þátíð)		 ég kostaðist við kostuðumst past
(þátíð)		 ég kostaðist við kostuðumst
þú kostaðist þið kostuðust þú kostaðist þið kostuðust
hann, hún, það kostaðist þeir, þær, þau kostuðust hann, hún, það kostaðist þeir, þær, þau kostuðust
imperative
(boðháttur)		 kostast (þú) kostist (þið)
Forms with appended personal pronoun
kostastu kostisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kostaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kostaður kostuð kostað kostaðir kostaðar kostuð
accusative
(þolfall)		 kostaðan kostaða kostað kostaða kostaðar kostuð
dative
(þágufall)		 kostuðum kostaðri kostuðu kostuðum kostuðum kostuðum
genitive
(eignarfall)		 kostaðs kostaðrar kostaðs kostaðra kostaðra kostaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kostaði kostaða kostaða kostuðu kostuðu kostuðu
accusative
(þolfall)		 kostaða kostuðu kostaða kostuðu kostuðu kostuðu
dative
(þágufall)		 kostaða kostuðu kostaða kostuðu kostuðu kostuðu
genitive
(eignarfall)		 kostaða kostuðu kostaða kostuðu kostuðu kostuðu

Noun

kosta

  1. indefinite genitive plural of kostur

Latvian

Participle

kosta

  1. genitive singular masculine form of kosts
  2. nominative singular feminine form of kosts

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

kosta

  1. simple past of koste
  2. past participle of koste

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology 1

From Old Norse kosta, from Middle Low German [Term?], from Latin constare

Pronunciation
  • IPA(key): /²kɔstɑ/

Verb

kosta (present tense kostar, past tense kosta, past participle kosta, passive infinitive kostast, present participle kostande, imperative kost/kosta)

  1. to cost (require payment of a price, cause something to be lost)

Etymology 2

From the noun kost

Pronunciation
  • IPA(key): /²kʊstɑ/

Verb

kosta (present tense kostar, past tense kosta, past participle kosta, passive infinitive kostast, present participle kostande, imperative kost/kosta)

  1. to sweep (clean with a broom)

Further reading

Novial

Verb

kosta

  1. cost

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kustōną (“to try, taste”), from *kustuz, whence also Old Norse kostr.

Verb

kosta

  1. (transitive, with genitive) to try
  2. (with infinitive) to exert oneself, strive
  3. (impersonal, transitive) to injure, hurt
    1. þat fall var svá mikit, at kostaði lærlegg hans
      the fall was so great, that it cost him his thigh-bone
  4. (ditransitive) to cost someone something
  5. to defray the expenses of

Conjugation
Conjugation of kosta — active (weak class 2)
infinitive kosta
present participle kostandi
past participle kostaðr
indicative present past
1st-person singular kosta kostaða
2nd-person singular kostar kostaðir
3rd-person singular kostar kostaði
1st-person plural kostum kostuðum
2nd-person plural kostið kostuðuð
3rd-person plural kosta kostuðu
subjunctive present past
1st-person singular kosta kostaða
2nd-person singular kostir kostaðir
3rd-person singular kosti kostaði
1st-person plural kostim kostaðim
2nd-person plural kostið kostaðið
3rd-person plural kosti kostaði
imperative present
2nd-person singular kosta
1st-person plural kostum
2nd-person plural kostið
Conjugation of kosta — mediopassive (weak class 2)
infinitive kostask
present participle kostandisk
past participle kostazk
indicative present past
1st-person singular kostumk kostuðumk
2nd-person singular kostask kostaðisk
3rd-person singular kostask kostaðisk
1st-person plural kostumsk kostuðumsk
2nd-person plural kostizk kostuðuzk
3rd-person plural kostask kostuðusk
subjunctive present past
1st-person singular kostumk kostuðumk
2nd-person singular kostisk kostaðisk
3rd-person singular kostisk kostaðisk
1st-person plural kostimsk kostaðimsk
2nd-person plural kostizk kostaðizk
3rd-person plural kostisk kostaðisk
imperative present
2nd-person singular kostask
1st-person plural kostumsk
2nd-person plural kostizk

Descendants

References
  • kosta in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Swedish

Pronunciation
  • audio(file)

Verb

kosta (present kostar, preterite kostade, supine kostat, imperative kosta)

  1. to cost

Conjugation
Conjugation of kosta (weak)
Active Passive
Infinitive kosta —
Present tense kostar —
Past tense kostade —
Supine kostat —
Imperative kosta —
Present participle kostande
Past participle —
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.