conquerir

See also: conquérir

Catalan

Etymology

From a Vulgar Latin root *conquerīre, from Latin conquīrere, present active infinitive of conquīrō (compare Occitan conquerir, French conquérir, Romanian cuceri).

Pronunciation

  • (Balearic) IPA(key): /koŋ.kəˈɾi/
  • (Central) IPA(key): /kuŋ.kəˈɾi/
  • (Valencian) IPA(key): /koŋ.keˈɾiɾ/
  • (file)
  • Rhymes: -i(ɾ)

Verb

conquerir (first-person singular present conquereixo, past participle conquerit)

  1. to conquer
    Synonym: conquistar

Conjugation

Derived terms

Further reading


Galician

Alternative forms

Etymology

From Old Galician and Old Portuguese conquerer (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Latin conquaerere, from conquīrere, present active infinitive of conquīrō (compare Catalan conquerir, French conquérir, Romanian cuceri).

Pronunciation

  • IPA(key): [kʊŋkeˈɾiɾ]

Verb

conquerir (first-person singular present conquiro, first-person singular preterite conquerín, past participle conquerido)

  1. (literary) to conquer
    Synonym: conquistar

Conjugation

References

  • conquerer” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • conquer” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • conquerir” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • conquerir” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

Occitan

Etymology

From Old Occitan [Term?] (compare Catalan conquerir), from a Vulgar Latin root *conquerīre, from Latin conquīrere, present active infinitive of conquīrō.

Pronunciation

  • (file)

Verb

conquerir

  1. to conquer

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.