wyrzekanie
Polish
Etymology
From wyrzekać + -anie.
Pronunciation
- IPA(key): /vɨ.ʐɛˈka.ɲɛ/
Noun
wyrzekanie n
- verbal noun of wyrzekać
Declension
declension of wyrzekanie
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | wyrzekanie | wyrzekania |
| genitive | wyrzekania | wyrzekań |
| dative | wyrzekaniu | wyrzekaniom |
| accusative | wyrzekanie | wyrzekania |
| instrumental | wyrzekaniem | wyrzekaniami |
| locative | wyrzekaniu | wyrzekaniach |
| vocative | wyrzekanie | wyrzekania |
Further reading
- wyrzekanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wyrzekanie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.