wprowadzić

Polish

Etymology

From w- +‎ prowadzić.

Pronunciation
  • IPA(key): /fprɔˈva.d͡ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ad͡ʑit͡ɕ
  • Syllabification: wpro‧wa‧dzić

Verb

wprowadzić pf (imperfective wprowadzać)

  1. (transitive) to implement, to bring in, to introduce, to put into practice
  2. (transitive) to inaugurate, to initiate
    Synonym: wtajemniczyć
  3. (transitive, computing) to enter, to input (data)
  4. (reflexive) to move in (start living in a new place)
    Antonym: wyprowadzać się

Conjugation
Conjugation of wprowadzić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wprowadzić
future tense 1st wprowadzę wprowadzimy
2nd wprowadzisz wprowadzicie
3rd wprowadzi wprowadzą
impersonal wprowadzi się
past tense 1st wprowadziłem wprowadziłam wprowadziliśmy wprowadziłyśmy
2nd wprowadziłeś wprowadziłaś wprowadziliście wprowadziłyście
3rd wprowadził wprowadziła wprowadziło wprowadzili wprowadziły
impersonal wprowadzono
conditional 1st wprowadziłbym wprowadziłabym wprowadzilibyśmy wprowadziłybyśmy
2nd wprowadziłbyś wprowadziłabyś wprowadzilibyście wprowadziłybyście
3rd wprowadziłby wprowadziłaby wprowadziłoby wprowadziliby wprowadziłyby
impersonal wprowadzono by
imperative 1st niech wprowadzę wprowadźmy
2nd wprowadź wprowadźcie
3rd niech wprowadzi niech wprowadzą
passive adjectival participle wprowadzony wprowadzona wprowadzone wprowadzeni wprowadzone
anterior adverbial participle wprowadziwszy
verbal noun wprowadzenie

Further reading
  • wprowadzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wprowadzić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.