woleć

See also: wolec

Polish

Inherited from Old Polish wolić, from Proto-Slavic *voliti, from Proto-Balto-Slavic *walīˀtei, from Proto-Indo-European *wolh₁-éye-ti, causative of *welh₁- (“to choose, want”). Cognate to German wählen.

woleć impf

(transitive) to prefer
Wolisz brunetki czy blondynki? ― Do you prefer brunettes or blondes?

Synonym: preferować
(auxiliary, intransitive) to prefer (usually in the conditional)
Wolę jeździć na rowerze niż pływać. ― I prefer cycling to swimming.

Wolałbym umrzeć. ― I would prefer to die.

Conjugation of woleć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		woleć
present tense	1^st	wolę			wolimy
	2^nd	wolisz			wolicie
	3^rd	woli			wolą
	impersonal	woli się
past tense	1^st	wolałem	wolałam		woleliśmy	wolałyśmy
	2^nd	wolałeś	wolałaś		woleliście	wolałyście
	3^rd	wolał	wolała	wolało	woleli	wolały
	impersonal	wolano
future tense	1^st	będę wolał, będę woleć	będę wolała, będę woleć		będziemy woleli, będziemy woleć	będziemy wolały, będziemy woleć
	2^nd	będziesz wolał, będziesz woleć	będziesz wolała, będziesz woleć		będziecie woleli, będziecie woleć	będziecie wolały, będziecie woleć
	3^rd	będzie wolał, będzie woleć	będzie wolała, będzie woleć	będzie wolało, będzie woleć	będą woleli, będą woleć	będą wolały, będą woleć
	impersonal	będzie woleć się
conditional	1^st	wolałbym	wolałabym		wolelibyśmy	wolałybyśmy
	2^nd	wolałbyś	wolałabyś		wolelibyście	wolałybyście
	3^rd	wolałby	wolałaby	wolałoby	woleliby	wolałyby
	impersonal	wolano by
imperative	1^st	niech wolę			wólmy
	2^nd	wól			wólcie
	3^rd	niech woli			niech wolą
active adjectival participle		wolący	woląca	wolące	wolący	wolące
contemporary adverbial participle		woląc
verbal noun		wolenie

adjective

adverb

nouns