vetitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of vetō.

Participle

vetitus m (feminine vetita, neuter vetitum); first/second declension

  1. forbidden

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative vetitus vetita vetitum vetitī vetitae vetita
Genitive vetitī vetitae vetitī vetitōrum vetitārum vetitōrum
Dative vetitō vetitae vetitō vetitīs vetitīs vetitīs
Accusative vetitum vetitam vetitum vetitōs vetitās vetita
Ablative vetitō vetitā vetitō vetitīs vetitīs vetitīs
Vocative vetite vetita vetitum vetitī vetitae vetita

References

  • vetitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vetitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.