vankkurit

Finnish

Etymology

From Proto-Finnic *vankkuri (compare Estonian vanker, Ingrian vankkurit, Votic vankkuri), of unknown further etymology; possibly a Germanic borrowing from an unidentified etymon.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʋɑŋkːurit/, [ˈʋɑŋkːurit̪]
  • Rhymes: -ɑŋkːurit
  • Syllabification(key): vank‧ku‧rit

Noun

vankkurit pl

  1. wagon

Declension

Inflection of vankkurit (Kotus type 6/paperi, no gradation)
nominative vankkurit
genitive vankkurien
vankkureiden
vankkureitten
partitive vankkureita
vankkureja
illative vankkureihin
singular plural
nominative vankkurit
accusative nom. vankkurit
gen.
genitive vankkurien
vankkureiden
vankkureitten
partitive vankkureita
vankkureja
inessive vankkureissa
elative vankkureista
illative vankkureihin
adessive vankkureilla
ablative vankkureilta
allative vankkureille
essive vankkureina
translative vankkureiksi
instructive vankkurein
abessive vankkureitta
comitative vankkureineen
Possessive forms of vankkurit (type paperi)
possessor singular plural
1st person vankkurini vankkurimme
2nd person vankkurisi vankkurinne
3rd person vankkurinsa

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.