vankkuri

Finnish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈʋɑŋkːuri/, [ˈʋɑŋkːuri]
  • Rhymes: -ɑŋkːuri
  • Syllabification(key): vank‧ku‧ri

Noun

vankkuri

  1. (only in compounds) nominative singular of vankkurit

Votic

Etymology

From Proto-Finnic *vankkuri.

Pronunciation

  • (Luuditsa, Liivtšülä) IPA(key): /ˈvɑŋkːuri/, [ˈvɑŋkːuri]
  • Rhymes: -ɑŋkːuri
  • Hyphenation: vank‧ku‧ri

Noun

vankkuri

  1. (usually in the plural) cart, wagon, telega

Inflection

Declension of vankkuri (type II/võrkko, no gradation)
singular plural
nominative vankkuri vankkurid
genitive vankkuri vankkurije, vankkurijõ, vankkuri
partitive vankkuria vankkuriitõ, vankkuri
illative vankkuri, vankkurisõ vankkurije, vankkurijõ, vankkuriisõ
inessive vankkuriz vankkuriz
elative vankkurissõ vankkuriissõ
allative vankkurilõõ vankkuriilõ
adessive vankkurillõ vankkuriillõ
ablative vankkuriltõ vankkuriiltõ
translative vankkurissi vankkuriissi
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the terminative is formed by adding the suffix -ssaa to the short illative or the genitive.
***) the comitative is formed by adding the suffix -ka to the genitive.

References

  • V. Hallap, E. Adler, S. Grünberg, M. Leppik (2012), vankkuri”, in Vadja keele sõnaraamat [A dictionary of the Votic language], 2 edition, Tallinn
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.