strigatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /striˈɡaː.tus/, [strɪˈɡaː.tʊs]
Noun
strigātus m (genitive strigātī); second declension
Inflection
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | strigātus | strigātī |
| Genitive | strigātī | strigātōrum |
| Dative | strigātō | strigātīs |
| Accusative | strigātum | strigātōs |
| Ablative | strigātō | strigātīs |
| Vocative | strigāte | strigātī |
Related terms
Adjective
strigātus (feminine strigāta, neuter strigātum); first/second declension
- having transverse bands of colour; strigate
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | strigātus | strigāta | strigātum | strigātī | strigātae | strigāta | |
| Genitive | strigātī | strigātae | strigātī | strigātōrum | strigātārum | strigātōrum | |
| Dative | strigātō | strigātae | strigātō | strigātīs | strigātīs | strigātīs | |
| Accusative | strigātum | strigātam | strigātum | strigātōs | strigātās | strigāta | |
| Ablative | strigātō | strigātā | strigātō | strigātīs | strigātīs | strigātīs | |
| Vocative | strigāte | strigāta | strigātum | strigātī | strigātae | strigāta | |
References
- strigatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- strigatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.