sprawa

Polish

Etymology

Deverbal from sprawić.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈspra.va/
Audio (file)
Rhymes: -ava
Syllabification: spra‧wa

Noun

sprawa f

issue, affair, matter, business, thing
To, z kim wczoraj spałeś nie jest moją sprawą. ― Whom you slept with yesterday is none of my business.
(law) case (a legal proceeding)

Declension

Declension of sprawa

	singular	plural
nominative	sprawa	sprawy
genitive	sprawy	spraw
dative	sprawie	sprawom
accusative	sprawę	sprawy
instrumental	sprawą	sprawami
locative	sprawie	sprawach
vocative	sprawo	sprawy

Derived terms

phrase

nie ma sprawy

Further reading

sprawa in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
sprawa in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.