rozkojarzenie
Polish
Etymology
From rozkojarzyć + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔs.kɔ.jaˈʐɛ.ɲɛ/
- Hyphenation: roz‧ko‧ja‧rze‧nie
- Rhymes: -ɛɲɛ
Noun
rozkojarzenie n
- verbal noun of rozkojarzyć
- distraction, absent-mindedness
- Synonyms: roztargnienie, roztrzepanie, nieuwaga
Declension
Declension of rozkojarzenie
| singular | |
|---|---|
| nominative | rozkojarzenie |
| genitive | rozkojarzenia |
| dative | rozkojarzeniu |
| accusative | rozkojarzenie |
| instrumental | rozkojarzeniem |
| locative | rozkojarzeniu |
| vocative | rozkojarzenie |
Related terms
- (adjective) rozkojarzony
Further reading
- rozkojarzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozkojarzenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.