rautain

Ingrian

Etymology

From Proto-Finnic *rautainen, equivalent to rauta (iron) + -in. Cognates include Finnish rautainen and Estonian raudne.

Pronunciation

  • (Soikkola) IPA(key): /ˈrɑu̯tɑi̯n/
  • Hyphenation: rau‧tain

Adjective

rautain (genitive rautaisen, partitive rautaista)

  1. iron (made of iron)

Declension

Declension of rautain (type 1/kärpäin, no gradation)
singular plural
nominative rautain rautaiset
genitive rautaisen rautaisiin
partitive rautaista
rautaist
rautaisia
illative rautaisee rautaisii
inessive rautaisees rautaisiis
elative rautaisest rautaisist
allative rautaiselle rautaisille
adessive rautaiseel rautaisiil
ablative rautaiselt rautaisilt
translative rautaiseks rautaisiks
essive rautaisenna
rautaiseen
rautaisinna
rautaisiin
exessive1) rautaisent rautaisint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)

References

  • V. I. Junus (1936) Iƶoran Keelen Grammatikka, Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 51
  • Olga I. Konkova; Nikita A. Dyachinkov (2014) Inkeroin Keel: Пособие по Ижорскому Языку, →ISBN, page 59
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.