przedmiot

Polish

Etymology

From przed- (“in front of, before”) +‎ miotać (“to fling, to hurl”), a calque of Latin obiectum.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈpʂɛd.mjɔt/
Audio (file)
Rhymes: -ɛdmjɔt
Syllabification: przed‧miot

Noun

przedmiot m inan

subject (particular area of study)
thing, object

Declension

Declension of przedmiot

	singular	plural
nominative	przedmiot	przedmioty
genitive	przedmiotu	przedmiotów
dative	przedmiotowi	przedmiotom
accusative	przedmiot	przedmioty
instrumental	przedmiotem	przedmiotami
locative	przedmiocie	przedmiotach
vocative	przedmiocie	przedmioty

Derived terms

adjectives

bezprzedmiotowy
przedmiotowy

adverb

bezprzedmiotowo

noun

bezprzedmiotowość

Descendants

→ Czech: předmět
- → Serbo-Croatian: predmet
→ Russian: предме́т (predmét)

Further reading

przedmiot in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
przedmiot in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.