partio

See also: partió and partîo

Esperanto

Etymology

Borrowed from French parti.

Pronunciation

  • (file)

Noun

partio (accusative singular partion, plural partioj, accusative plural partiojn)

  1. (politics) party

Derived terms

  • senpartia (independent, not affiliated with a political party)

Finnish

Etymology

Borrowed from Swedish parti (group) and derived with + -io. Ultimately from French partie and/or Italian partita.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɑrtio/, [ˈpɑrt̪io̞]
  • Rhymes: -ɑrtio
  • Syllabification(key): par‧ti‧o

Noun

partio

  1. patrol
  2. scouting
  3. (military) fireteam

Declension

Inflection of partio (Kotus type 3/valtio, no gradation)
nominative partio partiot
genitive partion partioiden
partioitten
partitive partiota partioita
illative partioon partioihin
singular plural
nominative partio partiot
accusative nom. partio partiot
gen. partion
genitive partion partioiden
partioitten
partitive partiota partioita
inessive partiossa partioissa
elative partiosta partioista
illative partioon partioihin
adessive partiolla partioilla
ablative partiolta partioilta
allative partiolle partioille
essive partiona partioina
translative partioksi partioiksi
instructive partioin
abessive partiotta partioitta
comitative partioineen
Possessive forms of partio (type valtio)
possessor singular plural
1st person partioni partiomme
2nd person partiosi partionne
3rd person partionsa

Derived terms

Compounds

See also

Anagrams


Ido

Etymology

Borrowed from English party, French partie, German Partie. Decision no. 1305, Progreso VII. Older sense from Esperanto partio.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpar.ti̯o/

Noun

partio (plural partii)

  1. party (collection of people for amusement, play, hunting, fishing, etc.)
  2. (politics, archaic) political party [1907–1914]
    Synonym: partiso

Derived terms

  • partiano (partygoer)

See also

References

  • Progreso V (in Ido), 1912–1913, page 100
  • Progreso VII (in Ido), 1914, page 130

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈpar.ti.oː/, [ˈpärt̪ioː]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpar.t͡si.o/, [ˈpärt̪͡s̪io]

Etymology 1

From pars (part, piece).

Alternative forms

Verb

partiō (present infinitive partīre, perfect active partīvī or partiī, supine partītum); fourth conjugation

  1. I share, part, apportion; divide, distribute.
    Synonyms: distribuō, tribuō, dispēnsō, cōnsociō, participō, discrībō, dīvidō, compartior, impertiō
    • c. 52 BCE, Julius Caesar, Commentarii de Bello Gallico 6.6:
      Caesar partitis copiis cum Gaio Fabio legato et Marco Crasso quaestore celeriterque effectis pontibus adit tripertito, aedificia vicosque incendit, magno pecoris atque hominum numero potitur.
      Caesar, having divided his forces with C. Fabius, his lieutenant, and M. Crassus his questor, and having hastily constructed some bridges, enters their country in three divisions, burns their houses and villages, and gets possession of a large number of cattle and men.
Conjugation
   Conjugation of partiō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present partiō partīs partit partīmus partītis partiunt
imperfect partiēbam partiēbās partiēbat partiēbāmus partiēbātis partiēbant
future partiam partiēs partiet partiēmus partiētis partient
perfect partīvī,
partiī
partīvistī,
partiistī
partīvit,
partiit
partīvimus,
partiimus
partīvistis,
partiistis
partīvērunt,
partīvēre,
partiērunt,
partiēre
pluperfect partīveram,
partieram
partīverās,
partierās
partīverat,
partierat
partīverāmus,
partierāmus
partīverātis,
partierātis
partīverant,
partierant
future perfect partīverō,
partierō
partīveris,
partieris
partīverit,
partierit
partīverimus,
partierimus
partīveritis,
partieritis
partīverint,
partierint
passive present partior partīris,
partīre
partītur partīmur partīminī partiuntur
imperfect partiēbar partiēbāris,
partiēbāre
partiēbātur partiēbāmur partiēbāminī partiēbantur
future partiar partiēris,
partiēre
partiētur partiēmur partiēminī partientur
perfect partītus + present active indicative of sum
pluperfect partītus + imperfect active indicative of sum
future perfect partītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present partiam partiās partiat partiāmus partiātis partiant
imperfect partīrem partīrēs partīret partīrēmus partīrētis partīrent
perfect partīverim,
partierim
partīverīs,
partierīs
partīverit,
partierit
partīverīmus,
partierīmus
partīverītis,
partierītis
partīverint,
partierint
pluperfect partīvissem,
partiissem
partīvissēs,
partiissēs
partīvisset,
partiisset
partīvissēmus,
partiissēmus
partīvissētis,
partiissētis
partīvissent,
partiissent
passive present partiar partiāris,
partiāre
partiātur partiāmur partiāminī partiantur
imperfect partīrer partīrēris,
partīrēre
partīrētur partīrēmur partīrēminī partīrentur
perfect partītus + present active subjunctive of sum
pluperfect partītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present partī partīte
future partītō partītō partītōte partiuntō
passive present partīre partīminī
future partītor partītor partiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives partīre partīvisse,
partiisse
partītūrum esse partīrī partītum esse partītum īrī
participles partiēns partītūrus partītus partiendus,
partiundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
partiendī partiendō partiendum partiendō partītum partītū
Synonyms
Derived terms
Descendants

Etymology 2

From pariō (bear, bring forth, produce).

Noun

partiō f (genitive partiōnis); third declension

  1. The act of giving birth or bearing or bringing forth young
Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative partiō partiōnēs
Genitive partiōnis partiōnum
Dative partiōnī partiōnibus
Accusative partiōnem partiōnēs
Ablative partiōne partiōnibus
Vocative partiō partiōnēs

References

  • partio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • partio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • partio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • partio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to be neutral: nullius or neutrius (of two) partis esse

Polish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpar.tjɔ/
  • Rhymes: -artjɔ
  • Syllabification: par‧tio

Noun

partio

  1. vocative singular of partia

Portuguese

Verb

partio

  1. Obsolete spelling of partiu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.