mirha
Finnish
Etymology
From Old Swedish mirra, ultimately from Latin myrrha.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmirhɑ/, [ˈmirhɑ]
- Rhymes: -irhɑ
- Syllabification(key): mir‧ha
Declension
| Inflection of mirha (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | mirha | mirhat | |
| genitive | mirhan | mirhojen | |
| partitive | mirhaa | mirhoja | |
| illative | mirhaan | mirhoihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | mirha | mirhat | |
| accusative | nom. | mirha | mirhat |
| gen. | mirhan | ||
| genitive | mirhan | mirhojen mirhainrare | |
| partitive | mirhaa | mirhoja | |
| inessive | mirhassa | mirhoissa | |
| elative | mirhasta | mirhoista | |
| illative | mirhaan | mirhoihin | |
| adessive | mirhalla | mirhoilla | |
| ablative | mirhalta | mirhoilta | |
| allative | mirhalle | mirhoille | |
| essive | mirhana | mirhoina | |
| translative | mirhaksi | mirhoiksi | |
| instructive | — | mirhoin | |
| abessive | mirhatta | mirhoitta | |
| comitative | — | mirhoineen | |
| Possessive forms of mirha (type kala) | ||
|---|---|---|
| possessor | singular | plural |
| 1st person | mirhani | mirhamme |
| 2nd person | mirhasi | mirhanne |
| 3rd person | mirhansa | |
Synonyms
Derived terms
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmirɦɒ]
- Hyphenation: mir‧ha
- Rhymes: -hɒ
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | mirha | mirhák |
| accusative | mirhát | mirhákat |
| dative | mirhának | mirháknak |
| instrumental | mirhával | mirhákkal |
| causal-final | mirháért | mirhákért |
| translative | mirhává | mirhákká |
| terminative | mirháig | mirhákig |
| essive-formal | mirhaként | mirhákként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | mirhában | mirhákban |
| superessive | mirhán | mirhákon |
| adessive | mirhánál | mirháknál |
| illative | mirhába | mirhákba |
| sublative | mirhára | mirhákra |
| allative | mirhához | mirhákhoz |
| elative | mirhából | mirhákból |
| delative | mirháról | mirhákról |
| ablative | mirhától | mirháktól |
| non-attributive possessive - singular |
mirháé | mirháké |
| non-attributive possessive - plural |
mirháéi | mirhákéi |
| Possessive forms of mirha | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | mirhám | mirháim |
| 2nd person sing. | mirhád | mirháid |
| 3rd person sing. | mirhája | mirhái |
| 1st person plural | mirhánk | mirháink |
| 2nd person plural | mirhátok | mirháitok |
| 3rd person plural | mirhájuk | mirháik |
References
- Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN
Further reading
- mirha in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.