mirha
Finnish
Etymology
From Old Swedish mirra, ultimately from Latin myrrha.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmirhɑ/, [ˈmirhɑ]
- Rhymes: -irhɑ
- Syllabification(key): mir‧ha
Declension
Inflection of mirha (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | mirha | mirhat | |
genitive | mirhan | mirhojen | |
partitive | mirhaa | mirhoja | |
illative | mirhaan | mirhoihin | |
singular | plural | ||
nominative | mirha | mirhat | |
accusative | nom. | mirha | mirhat |
gen. | mirhan | ||
genitive | mirhan | mirhojen mirhainrare | |
partitive | mirhaa | mirhoja | |
inessive | mirhassa | mirhoissa | |
elative | mirhasta | mirhoista | |
illative | mirhaan | mirhoihin | |
adessive | mirhalla | mirhoilla | |
ablative | mirhalta | mirhoilta | |
allative | mirhalle | mirhoille | |
essive | mirhana | mirhoina | |
translative | mirhaksi | mirhoiksi | |
instructive | — | mirhoin | |
abessive | mirhatta | mirhoitta | |
comitative | — | mirhoineen |
Possessive forms of mirha (type kala) | ||
---|---|---|
possessor | singular | plural |
1st person | mirhani | mirhamme |
2nd person | mirhasi | mirhanne |
3rd person | mirhansa |
Synonyms
Derived terms
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmirɦɒ]
- Hyphenation: mir‧ha
- Rhymes: -hɒ
Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | mirha | mirhák |
accusative | mirhát | mirhákat |
dative | mirhának | mirháknak |
instrumental | mirhával | mirhákkal |
causal-final | mirháért | mirhákért |
translative | mirhává | mirhákká |
terminative | mirháig | mirhákig |
essive-formal | mirhaként | mirhákként |
essive-modal | — | — |
inessive | mirhában | mirhákban |
superessive | mirhán | mirhákon |
adessive | mirhánál | mirháknál |
illative | mirhába | mirhákba |
sublative | mirhára | mirhákra |
allative | mirhához | mirhákhoz |
elative | mirhából | mirhákból |
delative | mirháról | mirhákról |
ablative | mirhától | mirháktól |
non-attributive possessive - singular |
mirháé | mirháké |
non-attributive possessive - plural |
mirháéi | mirhákéi |
Possessive forms of mirha | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | mirhám | mirháim |
2nd person sing. | mirhád | mirháid |
3rd person sing. | mirhája | mirhái |
1st person plural | mirhánk | mirháink |
2nd person plural | mirhátok | mirháitok |
3rd person plural | mirhájuk | mirháik |
References
- Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN
Further reading
- mirha in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.