mellarius
Latin
Etymology
From mel (“honey”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /melˈlaː.ri.us/, [mɛlˈlaː.ri.ʊs]
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | mellārius | mellāria | mellārium | mellāriī | mellāriae | mellāria | |
| Genitive | mellāriī | mellāriae | mellāriī | mellāriōrum | mellāriārum | mellāriōrum | |
| Dative | mellāriō | mellāriō | mellāriīs | ||||
| Accusative | mellārium | mellāriam | mellārium | mellāriōs | mellāriās | mellāria | |
| Ablative | mellāriō | mellāriā | mellāriō | mellāriīs | |||
| Vocative | mellārie | mellāria | mellārium | mellāriī | mellāriae | mellāria | |
Synonyms
Derived terms
Related terms
Descendants
- Galician: meleiro
References
- mellarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mellarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.