kumplować

Polish

Etymology

From kumpel + -ować.

Pronunciation

  • IPA(key): /kumˈplɔ.vat͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: kum‧plo‧wać

Verb

kumplować impf (perfective zakumplować)

  1. (reflexive, colloquial) to be friends with [+ z (instrumental) = with someone]
    Synonyms: być za pan brat, kolegować się, kumać się, trzymać sztamę

Conjugation

adjective
  • kumpelski
  • kumplowski
adverbs
  • kumpelsko
  • kumplowsko
nouns
  • kumpel
  • kumpela
  • kumpelka
  • kumpelstwo
  • kumplostwo

Further reading

  • kumplować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kumplować in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.