krzykaczka

Polish

Etymology

From krzykacz +‎ -ka.

Pronunciation
  • IPA(key): /kʂɨˈkat͡ʂ.ka/

Noun

krzykaczka f (masculine krzykacz)

  1. female bellower, blusterer, crier, heckler, loudmouth, screamer
  2. (historical) bellwoman, female town crier

Declension
Declension of krzykaczka
singular plural
nominative krzykaczka krzykaczki
genitive krzykaczki krzykaczek
dative krzykaczce krzykaczkom
accusative krzykaczkę krzykaczki
instrumental krzykaczką krzykaczkami
locative krzykaczce krzykaczkach
vocative krzykaczko krzykaczki
  • (noun) krzykactwo

Further reading
  • krzykaczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • krzykaczka in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.