koniec

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *konьcь.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈkɔ.ɲɛt͡s/
Audio (file)
Rhymes: -ɔɲɛt͡s
Syllabification: ko‧niec

Noun

koniec m inan

finish, end

Declension

Declension of koniec

	singular	plural
nominative	koniec	końce
genitive	końca	końców
dative	końcowi	końcom
accusative	koniec	końce
instrumental	końcem	końcami
locative	końcu	końcach
vocative	końcu	końce

Derived terms

adverbs

bez końca
do końca
na końcu
nie do końca
pod koniec
w końcu

phrases

Further reading

koniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
koniec in Polish dictionaries at PWN

Slovak

Etymology

From Proto-Slavic *konьcь.

Pronunciation

IPA^(key): [ˈkoɲi̯et͡s]

Noun

koniec m (genitive singular konca, nominative plural konce, genitive plural koncov, declension pattern of stroj)

end

Declension

Declension of koniec

	singular	plural
nominative	koniec	konce
genitive	konca	koncov
dative	koncu	koncom
accusative	koniec	konce
locative	konci	koncoch
instrumental	koncom	koncami

Antonyms

začiatok

Derived terms

koncom
koncový
konček
koniec koncov, koniec koncom

Further reading

koniec in Slovak dictionaries at slovnik.juls.savba.sk

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.