kiosan
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *keusaną, from Proto-Indo-European *ǵews-.
Conjugation
Conjugation of kiosan (strong class 2)
| infinitive | kiosan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | kiusu | kōs |
| 2nd person singular | kiusis | kuri |
| 3rd person singular | kiusid | kōs |
| plural | kiosad | kurun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | kiose | kuri |
| 2nd person singular | kioses | kuris |
| 3rd person singular | kiose | kuri |
| plural | kiosen | kurin |
| imperative | present | |
| singular | kios | |
| plural | kiosad | |
| participle | present | past |
| kiusandi | gikoran, koran | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.