jarma

Dalmatian

From Latin arma, possibly through Italian arma.

jarma f

jarma (third person singular past indicative jarmaði, third person plural past indicative jarmaðu, supine jarmað)

(intransitive, of a sheep or goat) to bleat
Seyðir jarma.
Sheep bleat.
(intransitive) to whine, to complain ^syn.

Conjugation of jarma

jarma (weak verb, third-person singular past indicative jarmaði, supine jarmað)

(intransitive, of a sheep or goat) to bleat
Geitur og kindur jarma.
Goats and sheep bleat.
(intransitive) to whine, to complain ^syn.

jarma — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að jarma
supine (sagnbót)		jarmað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		jarmandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég jarma	við jörmum	present (nútíð)	ég jarmi	við jörmum
	þú jarmar	þið jarmið		þú jarmir	þið jarmið
	hann, hún, það jarmar	þeir, þær, þau jarma		hann, hún, það jarmi	þeir, þær, þau jarmi

past (þátíð)	ég jarmaði	við jörmuðum	past (þátíð)	ég jarmaði	við jörmuðum
	þú jarmaðir	þið jörmuðuð		þú jarmaðir	þið jörmuðuð
	hann, hún, það jarmaði	þeir, þær, þau jörmuðu		hann, hún, það jarmaði	þeir, þær, þau jörmuðu

imperative (boðháttur)	jarma (þú)	jarmið (þið)
	jarmaðu	jarmiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.