iracundus

Latin

Etymology

īra +‎ -cundus

Pronunciation
  • (Classical) IPA(key): /iː.raːˈkun.dus/, [iː.raːˈkʊn.dʊs]

Adjective

īrācundus (feminine īrācunda, neuter īrācundum); first/second declension

  1. angry, irritable, irascible, passionate

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īrācundus īrācunda īrācundum īrācundī īrācundae īrācunda
Genitive īrācundī īrācundae īrācundī īrācundōrum īrācundārum īrācundōrum
Dative īrācundō īrācundae īrācundō īrācundīs īrācundīs īrācundīs
Accusative īrācundum īrācundam īrācundum īrācundōs īrācundās īrācunda
Ablative īrācundō īrācundā īrācundō īrācundīs īrācundīs īrācundīs
Vocative īrācunde īrācunda īrācundum īrācundī īrācundae īrācunda

Derived terms

Descendants

References
  • iracundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • iracundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.