inodio

Latin

Etymology

From in- + odiō (hate), a verb based on odium (hatred, loathing). The prefix was likely added by analogy with such expressions as in odiō esse 'to be loathed' (lit. 'to be in loathing'). Attested in the late eighth century in the Reichenau Glossary, where it is spelled phonetically as ⟨anoget⟩, etymologically *inodiat.

Pronunciation

Verb

inodiō (present infinitive inodiāre, perfect active inodiāvī, supine inodiātum); first conjugation

  1. (Late Latin, nonstandard) I irritate, I bother, I cause to hate
    • 1st–3rd c. CE, Carthage, CIL VIII.13134 :
      ...marito inodiari potvi...
    • Late 8th c. CE, Reichenau Glossary:
      tedet anoget
      't[a]edet' [means] 'is bothersome'

Conjugation

   Conjugation of inodiō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present inodiō inodiās inodiat inodiāmus inodiātis inodiant
imperfect inodiābam inodiābās inodiābat inodiābāmus inodiābātis inodiābant
future inodiābō inodiābis inodiābit inodiābimus inodiābitis inodiābunt
perfect inodiāvī inodiāvistī inodiāvit inodiāvimus inodiāvistis inodiāvērunt,
inodiāvēre
pluperfect inodiāveram inodiāverās inodiāverat inodiāverāmus inodiāverātis inodiāverant
future perfect inodiāverō inodiāveris inodiāverit inodiāverimus inodiāveritis inodiāverint
passive present inodior inodiāris,
inodiāre
inodiātur inodiāmur inodiāminī inodiantur
imperfect inodiābar inodiābāris,
inodiābāre
inodiābātur inodiābāmur inodiābāminī inodiābantur
future inodiābor inodiāberis,
inodiābere
inodiābitur inodiābimur inodiābiminī inodiābuntur
perfect inodiātus + present active indicative of sum
pluperfect inodiātus + imperfect active indicative of sum
future perfect inodiātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present inodiem inodiēs inodiet inodiēmus inodiētis inodient
imperfect inodiārem inodiārēs inodiāret inodiārēmus inodiārētis inodiārent
perfect inodiāverim inodiāverīs inodiāverit inodiāverīmus inodiāverītis inodiāverint
pluperfect inodiāvissem inodiāvissēs inodiāvisset inodiāvissēmus inodiāvissētis inodiāvissent
passive present inodier inodiēris,
inodiēre
inodiētur inodiēmur inodiēminī inodientur
imperfect inodiārer inodiārēris,
inodiārēre
inodiārētur inodiārēmur inodiārēminī inodiārentur
perfect inodiātus + present active subjunctive of sum
pluperfect inodiātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present inodiā inodiāte
future inodiātō inodiātō inodiātōte inodiantō
passive present inodiāre inodiāminī
future inodiātor inodiātor inodiantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives inodiāre inodiāvisse inodiātūrum esse inodiārī inodiātum esse inodiātum īrī
participles inodiāns inodiātūrus inodiātus inodiandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
inodiandī inodiandō inodiandum inodiandō inodiātum inodiātū

Descendants

  • Gallo-Italic:
    • Piedmontese: nojé
  • Northern Gallo-Romance:
  • Southern Gallo-Romance:
    • Aragonese: enuyar
    • Old Catalan: enujar, anujar
      • Catalan: enutjar
      • Sardinian:
        • Campidanese: annugiai
        • Logudorese: annuzare
    • Old Occitan: enojar, anujar
      • Languedocien: anutjar
      • Limousin: einujar, einuiar
      • Provençal: enujar, enuiar
      • Vivaro-Alpine: enuiar
      • Old Portuguese: enojar
      • Spanish: enojar

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.