hindra

Icelandic

Etymology

From Old Norse hindra, from Proto-Germanic *hinderōną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈhɪntra/

Verb

hindra (weak verb, third-person singular past indicative hindraði, supine hindrað)

  1. (transitive, with accusative) to hinder, to obstruct, to block

Conjugation
hindra — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hindra
supine
(sagnbót)		 hindrað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hindrandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hindra við hindrum present
(nútíð)		 ég hindri við hindrum
þú hindrar þið hindrið þú hindrir þið hindrið
hann, hún, það hindrar þeir, þær, þau hindra hann, hún, það hindri þeir, þær, þau hindri
past
(þátíð)		 ég hindraði við hindruðum past
(þátíð)		 ég hindraði við hindruðum
þú hindraðir þið hindruðuð þú hindraðir þið hindruðuð
hann, hún, það hindraði þeir, þær, þau hindruðu hann, hún, það hindraði þeir, þær, þau hindruðu
imperative
(boðháttur)		 hindra (þú) hindrið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hindraðu hindriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hindrast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hindrast
supine
(sagnbót)		 hindrast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hindrandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hindrast við hindrumst present
(nútíð)		 ég hindrist við hindrumst
þú hindrast þið hindrist þú hindrist þið hindrist
hann, hún, það hindrast þeir, þær, þau hindrast hann, hún, það hindrist þeir, þær, þau hindrist
past
(þátíð)		 ég hindraðist við hindruðumst past
(þátíð)		 ég hindraðist við hindruðumst
þú hindraðist þið hindruðust þú hindraðist þið hindruðust
hann, hún, það hindraðist þeir, þær, þau hindruðust hann, hún, það hindraðist þeir, þær, þau hindruðust
imperative
(boðháttur)		 hindrast (þú) hindrist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hindrastu hindristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hindraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hindraður hindruð hindrað hindraðir hindraðar hindruð
accusative
(þolfall)		 hindraðan hindraða hindrað hindraða hindraðar hindruð
dative
(þágufall)		 hindruðum hindraðri hindruðu hindruðum hindruðum hindruðum
genitive
(eignarfall)		 hindraðs hindraðrar hindraðs hindraðra hindraðra hindraðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hindraði hindraða hindraða hindruðu hindruðu hindruðu
accusative
(þolfall)		 hindraða hindruðu hindraða hindruðu hindruðu hindruðu
dative
(þágufall)		 hindraða hindruðu hindraða hindruðu hindruðu hindruðu
genitive
(eignarfall)		 hindraða hindruðu hindraða hindruðu hindruðu hindruðu

Synonyms
  • (to hinder, to block): teppa

Derived terms

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

hindra n

  1. definite plural of hinder

Verb

hindra

  1. inflection of hindre:
    1. simple past
    2. past participle

Swedish

Etymology

From Old Swedish hindra, from Old Norse hindra (“hinder, stay, delay”), probably from Proto-Germanic *hindrōną (“to put back”), from Proto-Indo-European *k(')enta (“down, below, with, far, along, against”), from *ḱen- (“to set oneself in motion, arise”).

Pronunciation
  • Audio(file)

Verb

hindra

  1. to prevent, restrain, hinder, impede, constrain

Conjugation
Conjugation of hindra (weak)
Active Passive
Infinitive hindra hindras
Present tense hindrar hindras
Past tense hindrade hindrades
Supine hindrat hindrats
Imperative hindra —
Present participle hindrande
Past participle hindrad
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.