hiatus

English

WOTD – 27 May 2006

Etymology

Borrowed from Latin hiātus (opening) (mid-16th century), from hiō (stand open, yawn).

Pronunciation

  • IPA(key): /haɪˈeɪtəs/
  • (file)
  • Rhymes: -eɪtəs

Noun

hiatus (countable and uncountable, plural hiatus or hiatuses)

  1. A gap in a series, making it incomplete.
  2. An interruption, break or pause.
    The band decided to go on hiatus, citing creative differences.
  3. An unexpected break from work.
    Berserk's hiatus is never going to end now...
  4. (geology) A gap in geological strata.
  5. (anatomy) An opening in an organ.
    Hiatus aorticus is an opening in the diaphragm through which aorta and thoracic duct pass.
  6. (linguistics, uncountable) A syllable break between two vowels, without an intervening consonant. (Compare diphthong.)
    Words like reality and naïve contain vowels in hiatus.

Synonyms

Derived terms

Translations

The translations below need to be checked and inserted above into the appropriate translation tables. See instructions at Wiktionary:Entry layout § Translations.

Anagrams


Finnish

Etymology

Internationalism (see English hiatus), ultimately from Latin hiātus.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈhiɑtus/, [ˈhiɑt̪us̠]
  • Rhymes: -iɑtus
  • Syllabification(key): hi‧a‧tus

Noun

hiatus

  1. (linguistics) A hiatus (syllable break between two vowels).
  2. (anatomy) A hiatus (opening in an organ).

Declension

Inflection of hiatus (Kotus type 39/vastaus, no gradation)
nominative hiatus hiatukset
genitive hiatuksen hiatusten
hiatuksien
partitive hiatusta hiatuksia
illative hiatukseen hiatuksiin
singular plural
nominative hiatus hiatukset
accusative nom. hiatus hiatukset
gen. hiatuksen
genitive hiatuksen hiatusten
hiatuksien
partitive hiatusta hiatuksia
inessive hiatuksessa hiatuksissa
elative hiatuksesta hiatuksista
illative hiatukseen hiatuksiin
adessive hiatuksella hiatuksilla
ablative hiatukselta hiatuksilta
allative hiatukselle hiatuksille
essive hiatuksena hiatuksina
translative hiatukseksi hiatuksiksi
instructive hiatuksin
abessive hiatuksetta hiatuksitta
comitative hiatuksineen
Possessive forms of hiatus (type vastaus)
possessor singular plural
1st person hiatukseni hiatuksemme
2nd person hiatuksesi hiatuksenne
3rd person hiatuksensa

Synonyms

See also

Anagrams


French

Etymology

Learned borrowing from Latin hiātus (opening), from hiō (stand open).

Pronunciation

  • (mute h) IPA(key): /ja.tys/
  • (proscribed) (aspirated h)
  • (file)

Noun

hiatus m (plural hiatus)

  1. hiatus, gap
    Synonym: lacune
  2. (phonetics) hiatus

Further reading


Latin

Alternative forms

Etymology

From hiō + -tus.

Pronunciation

Noun

hiātus m (genitive hiātūs); fourth declension

  1. A hiatus, opening, gap, aperture, cleft

Declension

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative hiātus hiātūs
Genitive hiātūs hiātuum
Dative hiātuī hiātibus
Accusative hiātum hiātūs
Ablative hiātū hiātibus
Vocative hiātus hiātūs

Synonyms

Descendants

  • Catalan: hiat
  • English: hiatus
  • Italian: iato
  • Portuguese: hiato

References

  • hiatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • hiatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • hiatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • hiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette

Portuguese

Noun

hiatus m (invariable)

  1. Alternative form of hiato

Romanian

Noun

hiatus n (plural hiatusuri)

  1. Alternative form of hiat
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.