hefta

Finnish

Etymology

From Swedish häfta.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈheftɑ/, [ˈhe̞ft̪ɑ]
  • Rhymes: -eftɑ
  • Syllabification(key): hef‧ta

Noun

hefta

  1. (colloquial) plaster, band-aid

Declension
Inflection of hefta (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative hefta heftat
genitive heftan heftojen
partitive heftaa heftoja
illative heftaan heftoihin
singular plural
nominative hefta heftat
accusative nom. hefta heftat
gen. heftan
genitive heftan heftojen
heftainrare
partitive heftaa heftoja
inessive heftassa heftoissa
elative heftasta heftoista
illative heftaan heftoihin
adessive heftalla heftoilla
ablative heftalta heftoilta
allative heftalle heftoille
essive heftana heftoina
translative heftaksi heftoiksi
instructive — heftoin
abessive heftatta heftoitta
comitative — heftoineen
Possessive forms of hefta (type kala)
possessor singular plural
1st person heftani heftamme
2nd person heftasi heftanne
3rd person heftansa

Synonyms

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈhɛfta/
    Rhymes: -ɛfta

Etymology 1

From Old Norse hepta, from Proto-Germanic *haftijaną.

Verb

hefta (weak verb, third-person singular past indicative hefti, supine heft)

  1. to bind
  2. to nip, to hinder
  3. to sew or staple (sheets of paper or similar), especially to form a booklet, fascicle or quire
Conjugation
hefta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hefta
supine
(sagnbót)		 heft
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 heftandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hefti við heftum present
(nútíð)		 ég hefti við heftum
þú heftir þið heftið þú heftir þið heftið
hann, hún, það heftir þeir, þær, þau hefta hann, hún, það hefti þeir, þær, þau hefti
past
(þátíð)		 ég hefti við heftum past
(þátíð)		 ég hefti við heftum
þú heftir þið heftuð þú heftir þið heftuð
hann, hún, það hefti þeir, þær, þau heftu hann, hún, það hefti þeir, þær, þau heftu
imperative
(boðháttur)		 heft (þú) heftið (þið)
Forms with appended personal pronoun
heftu heftiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heftast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að heftast
supine
(sagnbót)		 hefst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 heftandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég heftist við heftumst present
(nútíð)		 ég heftist við heftumst
þú heftist þið heftist þú heftist þið heftist
hann, hún, það heftist þeir, þær, þau heftast hann, hún, það heftist þeir, þær, þau heftist
past
(þátíð)		 ég heftist við heftumst past
(þátíð)		 ég heftist við heftumst
þú heftist þið heftust þú heftist þið heftust
hann, hún, það heftist þeir, þær, þau heftust hann, hún, það heftist þeir, þær, þau heftust
imperative
(boðháttur)		 hefst (þú) heftist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hefstu heftisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heftur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 heftur heft heft heftir heftar heft
accusative
(þolfall)		 heftan hefta heft hefta heftar heft
dative
(þágufall)		 heftum heftri heftu heftum heftum heftum
genitive
(eignarfall)		 hefts heftrar hefts heftra heftra heftra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hefti hefta hefta heftu heftu heftu
accusative
(þolfall)		 hefta heftu hefta heftu heftu heftu
dative
(þágufall)		 hefta heftu hefta heftu heftu heftu
genitive
(eignarfall)		 hefta heftu hefta heftu heftu heftu
Derived terms
Derived terms

Etymology 2

From hefti (“staple”).

Verb

hefta (weak verb, third-person singular past indicative heftaði, supine heftað)

  1. to staple (fasten with a staple)
Conjugation
hefta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hefta
supine
(sagnbót)		 heftað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 heftandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hefta við heftum present
(nútíð)		 ég hefti við heftum
þú heftar þið heftið þú heftir þið heftið
hann, hún, það heftar þeir, þær, þau hefta hann, hún, það hefti þeir, þær, þau hefti
past
(þátíð)		 ég heftaði við heftuðum past
(þátíð)		 ég heftaði við heftuðum
þú heftaðir þið heftuðuð þú heftaðir þið heftuðuð
hann, hún, það heftaði þeir, þær, þau heftuðu hann, hún, það heftaði þeir, þær, þau heftuðu
imperative
(boðháttur)		 hefta (þú) heftið (þið)
Forms with appended personal pronoun
heftaðu heftiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heftast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að heftast
supine
(sagnbót)		 heftast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 heftandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég heftast við heftumst present
(nútíð)		 ég heftist við heftumst
þú heftast þið heftist þú heftist þið heftist
hann, hún, það heftast þeir, þær, þau heftast hann, hún, það heftist þeir, þær, þau heftist
past
(þátíð)		 ég heftaðist við heftuðumst past
(þátíð)		 ég heftaðist við heftuðumst
þú heftaðist þið heftuðust þú heftaðist þið heftuðust
hann, hún, það heftaðist þeir, þær, þau heftuðust hann, hún, það heftaðist þeir, þær, þau heftuðust
imperative
(boðháttur)		 heftast (þú) heftist (þið)
Forms with appended personal pronoun
heftastu heftisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
heftaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 heftaður heftuð heftað heftaðir heftaðar heftuð
accusative
(þolfall)		 heftaðan heftaða heftað heftaða heftaðar heftuð
dative
(þágufall)		 heftuðum heftaðri heftuðu heftuðum heftuðum heftuðum
genitive
(eignarfall)		 heftaðs heftaðrar heftaðs heftaðra heftaðra heftaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 heftaði heftaða heftaða heftuðu heftuðu heftuðu
accusative
(þolfall)		 heftaða heftuðu heftaða heftuðu heftuðu heftuðu
dative
(þágufall)		 heftaða heftuðu heftaða heftuðu heftuðu heftuðu
genitive
(eignarfall)		 heftaða heftuðu heftaða heftuðu heftuðu heftuðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

hefta n

  1. definite plural of hefte

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Old Norse hepta.

Alternative forms
  • hefte (e and split infinitives)

Verb

hefta (present tense heftar or hefter, past tense hefta or hefte, past participle hefta or heft, passive infinitive heftast, present participle heftande, imperative heft)

  1. to encumber

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

hefta n

  1. definite plural of heft
  2. definite plural of hefte

Old Frisian

Etymology

From Proto-Germanic *haftijaną.

Verb

hefta

  1. to fix

Serbo-Croatian

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish هفته‎ (hafta), from Persian هفته‎ (hafte, “week”), from هفت‎ (haft, “seven”). Akin to heftàluk.

Pronunciation
  • IPA(key): /xěfta/
  • Hyphenation: hef‧ta

Noun

hèfta f (Cyrillic spelling хѐфта)

  1. (regional, Bosnia, Serbia) week

Declension
Declension of hefta
singular plural
nominative hèfta hefte
genitive hefte héftī / héftā
dative hefti heftama
accusative heftu hefte
vocative hefto hefte
locative hefti heftama
instrumental heftom heftama

Synonyms

Derived terms
  • uhèftati

References
  • “hefta” in Hrvatski jezični portal
  • Škaljić, Abdulah (1966) Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku, Sarajevo: Svjetlost, page 325
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.