frenden
Middle English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfreːndən/
Conjugation
Conjugation of frenden (weak)
| infinitive | (to) frenden | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | frende | frendede |
| 2nd person singular | frendest | frendedest |
| 3rd person singular | frendeþ, frendeth | frendede |
| plural | frenden | frendeden |
| subjunctive | present | past |
| singular | frende | frendede |
| plural | frenden | frendeden |
| imperative | present | |
| singular | frende | |
| plural | frendeþ, frendeth | |
| participle | present | past |
| frendende, frendinge | frended, yfrended | |
Descendants
- English: friend
References
- “frẹ̄nden, v.” in MED Online, Ann Arbor, Mich.: University of Michigan, 2007, retrieved 2019-03-18.
Turkish
Pronunciation
- IPA(key): [fɾenˈden]
- Hyphenation: fren‧den
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.