fene
Hungarian
Etymology
From the Hungarian verb fen (“to hone, sharpen”) + -e (“present participle suffix”). For the suffix compare fürge, lenge. Originally, it was used as an adjective for infuriated, ready-to-attack wild animals (e.g. fene farkas - enraged wolf), later it became a noun with the same sense which is now obsolete.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈfɛnɛ]
- Hyphenation: fe‧ne
Adjective
fene (comparative fenébb, superlative legfenébb)
Noun
fene
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | fene | fenék |
| accusative | fenét | fenéket |
| dative | fenének | fenéknek |
| instrumental | fenével | fenékkel |
| causal-final | fenéért | fenékért |
| translative | fenévé | fenékké |
| terminative | fenéig | fenékig |
| essive-formal | feneként | fenékként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | fenében | fenékben |
| superessive | fenén | fenéken |
| adessive | fenénél | fenéknél |
| illative | fenébe | fenékbe |
| sublative | fenére | fenékre |
| allative | fenéhez | fenékhez |
| elative | fenéből | fenékből |
| delative | fenéről | fenékről |
| ablative | fenétől | fenéktől |
| Possessive forms of fene | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | feném | fenéim |
| 2nd person sing. | fenéd | fenéid |
| 3rd person sing. | fenéje | fenéi |
| 1st person plural | fenénk | fenéink |
| 2nd person plural | fenétek | fenéitek |
| 3rd person plural | fenéjük | fenéik |
References
- Zaicz, Gábor. Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (’Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN
Portuguese
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.