estabular

Spanish

Etymology

Borrowed from Latin stabulo, stabulare.

Verb

estabular (first-person singular present estabulo, first-person singular preterite estabulé, past participle estabulado)

  1. to stable (to put in a stable)

Conjugation
    Conjugation of estabular (See Appendix:Spanish verbs)
infinitive estabular
gerund estabulando
past participle masculine feminine
singular estabulado estabulada
plural estabulados estabuladas
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative yo tú
vos		 él/ella/ello
usted		 nosotros
nosotras		 vosotros
vosotras		 ellos/ellas
ustedes
present estabulo estabulastú
estabulásvos		 estabula estabulamos estabuláis estabulan
imperfect estabulaba estabulabas estabulaba estabulábamos estabulabais estabulaban
preterite estabulé estabulaste estabuló estabulamos estabulasteis estabularon
future estabularé estabularás estabulará estabularemos estabularéis estabularán
conditional estabularía estabularías estabularía estabularíamos estabularíais estabularían
subjunctive yo tú
vos		 él/ella/ello
usted		 nosotros
nosotras		 vosotros
vosotras		 ellos/ellas
ustedes
present estabule estabulestú
estabulésvos2		 estabule estabulemos estabuléis estabulen
imperfect
(ra)		 estabulara estabularas estabulara estabuláramos estabularais estabularan
imperfect
(se)		 estabulase estabulases estabulase estabulásemos estabulaseis estabulasen
future1 estabulare estabulares estabulare estabuláremos estabulareis estabularen
imperative — tú
vos		 usted nosotros
nosotras		 vosotros
vosotras		 ustedes
affirmative estabulatú
estabulávos		 estabule estabulemos estabulad estabulen
negative no estabules no estabule no estabulemos no estabuléis no estabulen

1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.