efen
See also: efen-
Old English
Etymology 1
From Proto-Germanic *ebnaz. Compare Old Frisian even, ivin, Old Saxon evan, eƀan, Old High German eban, Dutch even, effen, Old Norse jafn, Gothic 𐌹𐌱𐌽𐍃 (ibns).
Alternative forms
- efn, emn
Pronunciation
- IPA(key): /ˈefen/, [ˈeven]
Declension
Declension of efen — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | efen | efen | efen |
| Accusative | efenne | ef(e)ne | efen |
| Genitive | ef(e)nes | efenre | ef(e)nes |
| Dative | ef(e)num | efenre | ef(e)num |
| Instrumental | ef(e)ne | efenre | ef(e)ne |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | ef(e)ne | ef(e)na, -e | efen |
| Accusative | ef(e)ne | ef(e)na, -e | efen |
| Genitive | efenra | efenra | efenra |
| Dative | ef(e)num | ef(e)num | ef(e)num |
| Instrumental | ef(e)num | ef(e)num | ef(e)num |
Declension of efen — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | ef(e)na | ef(e)ne | ef(e)ne |
| Accusative | ef(e)nan | ef(e)nan | ef(e)ne |
| Genitive | ef(e)nan | ef(e)nan | ef(e)nan |
| Dative | ef(e)nan | ef(e)nan | ef(e)nan |
| Instrumental | ef(e)nan | ef(e)nan | ef(e)nan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | ef(e)nan | ef(e)nan | ef(e)nan |
| Accusative | ef(e)nan | ef(e)nan | ef(e)nan |
| Genitive | efenra, ef(e)nena | efenra, ef(e)nena | efenra, ef(e)nena |
| Dative | ef(e)num | ef(e)num | ef(e)num |
| Instrumental | ef(e)num | ef(e)num | ef(e)num |
Derived terms
Adverb
efen
Etymology 2
From Proto-Germanic *ēbandaz (“evening”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈeːven/
Turkish
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.