dziwkarz

Polish

Etymology

From dziwka (“slut, whore”) +‎ -arz.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈd͡ʑif.kaʂ/

Noun

dziwkarz m pers

  1. (colloquial, derogatory) whoremonger
    Synonym: kurwiarz

Declension
declension of dziwkarz
singular plural
nominative dziwkarz dziwkarze
genitive dziwkarza dziwkarzy
dative dziwkarzowi dziwkarzom
accusative dziwkarza dziwkarzy
instrumental dziwkarzem dziwkarzami
locative dziwkarzu dziwkarzach
vocative dziwkarzu dziwkarze

Derived terms
  • (adjective) dziwkarski

Further reading
  • dziwkarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dziwkarz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.