doczekać

Polish

Etymology

From do- +‎ czekać.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈt͡ʂɛ.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛkat͡ɕ
  • Syllabification: do‧cze‧kać

Verb

doczekać pf (imperfective doczekiwać)

  1. (transitive) to wait until a specific, expected moment [+genitive]
  2. (reflexive) (stricly in the negative) to not be able to wait
    Nie mogę się doczekać. ― I can't wait.

Conjugation
Conjugation of doczekać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doczekać
future tense 1st doczekam doczekamy
2nd doczekasz doczekacie
3rd doczeka doczekają
impersonal doczeka się
past tense 1st doczekałem doczekałam doczekaliśmy doczekałyśmy
2nd doczekałeś doczekałaś doczekaliście doczekałyście
3rd doczekał doczekała doczekało doczekali doczekały
impersonal doczekano
conditional 1st doczekałbym doczekałabym doczekalibyśmy doczekałybyśmy
2nd doczekałbyś doczekałabyś doczekalibyście doczekałybyście
3rd doczekałby doczekałaby doczekałoby doczekaliby doczekałyby
impersonal doczekano by
imperative 1st niech doczekam doczekajmy
2nd doczekaj doczekajcie
3rd niech doczeka niech doczekają
passive adjectival participle doczekany doczekana doczekane doczekani doczekane
anterior adverbial participle doczekawszy
verbal noun doczekanie
nouns
verbs

Further reading
  • doczekać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doczekać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.