discjantâ
Friulian
Alternative forms
- disčhantâ (alternative orthography)
Etymology
dis- + cjantâ; possibly corresponds to a Vulgar Latin discantāre, present active infinitive of discantō, from Latin dis- + cantō. Compare Venetian descantar, Romanian descânta; cf. also French déchanter.
Conjugation
Conjugation of discjantâ (first conjugation)
| infinitive | discjantâ | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | discjantânt | ||||||
| past participle | discjantât | ||||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | lui/jê | nô | vô | lôr | |
| present | (o) discjanti | (tu) discjantis | (al/e) discjante | (o) discjantìn | (o) discjantais | (a) discjantin | |
| imperfect | (o) discjantavi | (tu) discjantavis | (al/e) discjantave | (o) discjantavin | (o) discjantavis | (a) discjantavin | |
| simple past | (o) discjantai | (tu) discjantaris | (al/e) discjantà | (o) discjantarin | (o) discjantaris | (a) discjantarin | |
| future | (o) discjantarai | (tu) discjantarâs | (al/e) discjantarà | (o) discjantarìn | (o) discjantarês | (a) discjantaran | |
| conditional | jo | tu | lui/jê | nô | vô | lôr | |
| present | (o) discjantarès | (tu) discjantaressis | (al/e) discjantarès | (o) discjantaressin | (o) discjantaressis | (a) discjantaressin | |
| subjunctive | jo | tu | lui/jê | nô | vô | lôr | |
| present | (o) discjanti | (tu) discjantis | (al/e) discjanti | (o) discjantìn | (o) discjantais | (a) discjantin | |
| imperfect | (o) discjantàs | (tu) discjantassis | (al/e) discjantàs | (o) discjantassin | (o) discjantassis | (a) discjantassin | |
| imperative | – | tu | – | nô | vô | – | |
| — | discjante | — | discjantìn | discjantait | — | ||
Synonyms
- (disenchant): dismagâ
Related terms
- cjantâ
- incjantâ
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.