despekt

Polish

Etymology

From Latin despectus.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɛ.spɛkt/

Noun

despekt m inan

  1. (dated) despect, contempt, derision
    Synonyms: afront, dotknięcie, dyshonor, dyzgust, epitet, hańba, niesława, obelga, obraza, plama, policzek, poniżenie, ubliżenie, uchybienie, ujma, urażenie, wstyd, wzgarda, zhańbienie, zmaza, zniewaga, znieważenie

Declension
declension of despekt
singular
nominative despekt
genitive despektu
dative despektowi
accusative despekt
instrumental despektem
locative despekcie
vocative despekcie

Derived terms
  • (verb) despektować

Further reading
  • despekt in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • despekt in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.