czyn

See also: czyń

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *činъ.

Pronunciation

IPA^(key): /t͡ʂɨn/
Audio (file)
Rhymes: -ɨn
Syllabification: czyn

Noun

czyn m inan

(formal) act, deed
Liczą się czyny, nie słowa. ― Deeds are more important than words.

Declension

Declension of czyn

	singular	plural
nominative	czyn	czyny
genitive	czynu	czynów
dative	czynowi	czynom
accusative	czyn	czyny
instrumental	czynem	czynami
locative	czynie	czynach
vocative	czynie	czyny

Derived terms

adjectives

adverb

bezczynnie

nouns

bezczynność

nouns

Related terms

noun

uczynek

verb

czynić

Further reading

czyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
czyn in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.