confortar
Galician
Etymology
From Old Galician and Old Portuguese confortar (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Latin cōnfortāre.
Pronunciation
- IPA(key): [koɱfoɾˈtaɾ]
Verb
confortar (first-person singular present conforto, first-person singular preterite confortei, past participle confortado)
- to comfort, ease; to strengthen; to give courage
- Synonym: reconfortar
Conjugation
Derived terms
- confortábel
- conforto
- desconfortar
- reconfortar
References
- “confortar” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “confortar” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “confortar” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “confortar” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
Portuguese
Etymology
Borrowed from Latin cōnfortāre.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /kõ.foʁˈta(ʁ)/ [kõ.fohˈta(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /kõ.foɾˈta(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /kõ.foʁˈta(ʁ)/ [kõ.foχˈta(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /kõ.foɻˈta(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /kõ.fuɾˈtaɾ/
Verb
confortar (first-person singular present conforto, first-person singular preterite confortei, past participle confortado)
- to comfort
- inflection of confortar:
- first/third-person singular future subjunctive
- first/third-person singular personal infinitive
Conjugation
1Brazil.
2Portugal.
Spanish
Etymology
Inherited from Latin confortāre. In Old Spanish, its rhizotonic conjugations showed the expected diphthongization (cf. confuerto), but this was later leveled to /o/ by analogy with arrhizotonic forms.[1] Despite the resemblance, not a doublet of conhortar.
Pronunciation
- IPA(key): /konfoɾˈtaɾ/ [kõɱ.foɾˈt̪aɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: con‧for‧tar
Verb
confortar (first-person singular present conforto, first-person singular preterite conforté, past participle confortado)
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive confortar | |||||||
dative | confortarme | confortarte | confortarle, confortarse | confortarnos | confortaros | confortarles, confortarse | |
accusative | confortarme | confortarte | confortarlo, confortarla, confortarse | confortarnos | confortaros | confortarlos, confortarlas, confortarse | |
with gerund confortando | |||||||
dative | confortándome | confortándote | confortándole, confortándose | confortándonos | confortándoos | confortándoles, confortándose | |
accusative | confortándome | confortándote | confortándolo, confortándola, confortándose | confortándonos | confortándoos | confortándolos, confortándolas, confortándose | |
with informal second-person singular tú imperative conforta | |||||||
dative | confórtame | confórtate | confórtale | confórtanos | not used | confórtales | |
accusative | confórtame | confórtate | confórtalo, confórtala | confórtanos | not used | confórtalos, confórtalas | |
with informal second-person singular vos imperative confortá | |||||||
dative | confortame | confortate | confortale | confortanos | not used | confortales | |
accusative | confortame | confortate | confortalo, confortala | confortanos | not used | confortalos, confortalas | |
with formal second-person singular imperative conforte | |||||||
dative | confórteme | not used | confórtele, confórtese | confórtenos | not used | confórteles | |
accusative | confórteme | not used | confórtelo, confórtela, confórtese | confórtenos | not used | confórtelos, confórtelas | |
with first-person plural imperative confortemos | |||||||
dative | not used | confortémoste | confortémosle | confortémonos | confortémoos | confortémosles | |
accusative | not used | confortémoste | confortémoslo, confortémosla | confortémonos | confortémoos | confortémoslos, confortémoslas | |
with informal second-person plural imperative confortad | |||||||
dative | confortadme | not used | confortadle | confortadnos | confortaos | confortadles | |
accusative | confortadme | not used | confortadlo, confortadla | confortadnos | confortaos | confortadlos, confortadlas | |
with formal second-person plural imperative conforten | |||||||
dative | confórtenme | not used | confórtenle | confórtennos | not used | confórtenles, confórtense | |
accusative | confórtenme | not used | confórtenlo, confórtenla | confórtennos | not used | confórtenlos, confórtenlas, confórtense |
Derived terms
- confortable
- confortamiento
- confortante
- confortativo
- reconfortar
Related terms
- confort
- confortación
- confortador
References
- Penny, Ralph. 2002. A history of the Spanish language. Cambridge University Press. Page 183
Further reading
- “confortar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014