buga

See also: buğa and Buga

Bikol Central

Etymology

Inherited from Proto-Malayo-Polynesian *buʀah (“to spray water from the mouth”), from Proto-Austronesian *buʀəS.

Pronunciation
  • Hyphenation: bu‧ga
  • IPA(key): /buˈɡa/

Noun

bugá

  1. spitting out a mouthful of water

Derived terms
  • ibuga
  • magbuga

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʏːɣa/
  • Rhymes: -ʏːɣa

Verb

buga (weak verb, third-person singular past indicative bugaði, supine bugað)

  1. (transitive, with accusative) to overcome, to defeat

Conjugation
buga — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að buga
supine
(sagnbót)		 bugað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 bugandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég buga við bugum present
(nútíð)		 ég bugi við bugum
þú bugar þið bugið þú bugir þið bugið
hann, hún, það bugar þeir, þær, þau buga hann, hún, það bugi þeir, þær, þau bugi
past
(þátíð)		 ég bugaði við buguðum past
(þátíð)		 ég bugaði við buguðum
þú bugaðir þið buguðuð þú bugaðir þið buguðuð
hann, hún, það bugaði þeir, þær, þau buguðu hann, hún, það bugaði þeir, þær, þau buguðu
imperative
(boðháttur)		 buga (þú) bugið (þið)
Forms with appended personal pronoun
bugaðu bugiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bugast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að bugast
supine
(sagnbót)		 bugast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 bugandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég bugast við bugumst present
(nútíð)		 ég bugist við bugumst
þú bugast þið bugist þú bugist þið bugist
hann, hún, það bugast þeir, þær, þau bugast hann, hún, það bugist þeir, þær, þau bugist
past
(þátíð)		 ég bugaðist við buguðumst past
(þátíð)		 ég bugaðist við buguðumst
þú bugaðist þið buguðust þú bugaðist þið buguðust
hann, hún, það bugaðist þeir, þær, þau buguðust hann, hún, það bugaðist þeir, þær, þau buguðust
imperative
(boðháttur)		 bugast (þú) bugist (þið)
Forms with appended personal pronoun
bugastu bugisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bugaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 bugaður buguð bugað bugaðir bugaðar buguð
accusative
(þolfall)		 bugaðan bugaða bugað bugaða bugaðar buguð
dative
(þágufall)		 buguðum bugaðri buguðu buguðum buguðum buguðum
genitive
(eignarfall)		 bugaðs bugaðrar bugaðs bugaðra bugaðra bugaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 bugaði bugaða bugaða buguðu buguðu buguðu
accusative
(þolfall)		 bugaða buguðu bugaða buguðu buguðu buguðu
dative
(þágufall)		 bugaða buguðu bugaða buguðu buguðu buguðu
genitive
(eignarfall)		 bugaða buguðu bugaða buguðu buguðu buguðu

Jamtish

Etymology

From the oblique of Old Norse bogi.

Pronunciation
  • (Åre, Hallen, Ås) IPA(key): [²bɔːɣɔ]
  • (Häggenås) IPA(key): [²bɞːɡɵ]
  • (Marieby) IPA(key): [²bɞ̞ːɡɵ]
  • (Berg, Lockne, Revsund) IPA(key): [²bɶːɡa]
  • (Hackås) IPA(key): [²boːɡa]
  • (Ragunda) IPA(key): [²bɔɡa]
  • (Fors) IPA(key): [²bɑɡa]

Noun

buga m

  1. bow

Declension
  Declension of buga (weak short an-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative buga bugann bugar bugan
dative buga buga bugar bugum
compound-genitive buga ― buga ―
vocative buga ― buger ―

References
  • Bucht, Torsten. 1924. Äldre u ock o i kort stavelse i mellersta Norrland. p. 71.
  • Nýjamskeółbók’a, retrieved 2022-04-19.

Spanish

Etymology 1

Clipping of bugarrón.

Noun

buga m or f (plural bugas)

  1. (Mexico, gay slang) heterosexual (person)

Adjective

buga (plural bugas)

  1. (Mexico, gay slang, relational) heterosexuality

Etymology 2

Clipping of Bugatti.

Noun

buga m (plural bugas)

  1. (Spain, colloquial) automobile

Further reading

Tagalog

Etymology 1

Inherited from Proto-Malayo-Polynesian *buʀah (“to spray water from the mouth”), from Proto-Austronesian *buʀəS. Compare Malay bura.

Pronunciation
  • Hyphenation: bu‧ga
  • IPA(key): /buˈɡa/, [bʊˈɣa]
  • Rhymes: -a

Noun

bugá

  1. forced blow from one's mouth
  2. forced ejection from the interior of something (such as in volcanoes, chimneys, etc.)
  3. bellowing snort; hissing snort (such as with steam or air being forced out)
    Synonym: singasing
  4. game where a playing piece, either a marble or a bayag-kambing seed, is blown out hard from a player's mouth to hit other pieces
  5. medical treatment by quack doctors where something chewed is mixed with saliva and spat upon an ailing part of the patient's body
  6. practice of blowing smoke on the face of gamecocks (to make them brave and their eyes clear)
Derived terms
  • bugahan
  • bughan
  • bumuga
  • hithit-buga
  • humithit-buga
  • ibuga
  • mabugahan
  • magbuga
  • mamuga
  • pagbubuga
  • pagbuga

Pronunciation
  • Hyphenation: bu‧ga
  • IPA(key): /ˈbuɡaʔ/, [ˈbu.ɣɐʔ]

Noun

bugà

  1. pumice
    Synonym: kamanga
Derived terms
  • batong-buga
  • bugaan
  • bugain
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.