blauw

• (before 1934) blaauw

From Old Dutch *blāo, from Proto-Germanic *blēwaz.

• IPA^(key): /blɑu̯/

• Audio

  (file)

blauw (comparative blauwer, superlative blauwst)

1. blue
2. visibly bruised, as in blauwe plek 'a bluish bruise'
3. (slang) drunk

blauw n (plural blauwen, diminutive blauwtje n)

1. The colour blue.
2. Police (especially in the phrase: blauw op straat (“police on the street”))

• (blue shades): azuurblauw, donkerblauw, grijsblauw, helblauw, hemelblauw, hemelsblauw, kobaltblauw, koningsblauw, lichtblauw, marineblauw, opaalblauw, paarsblauw, purperblauw, saffierblauw, staalblauw, violetblauw
• (animal species): blauwbok, blauwborstje, blauwkeeltje, blauwmees, blauwvoet
• (plant species): blauweregen, blauwmaanzaad n
• (bruised): blauw oog n, bont en blauw (“black and blue”)

• Afrikaans: blou